Bye Australia

Inmiddels zijn we Australië uit maar hebben we zeker nog genoeg te vertellen over onze laatste avonturen Down Under.

Ons laatste blog vertelden wij over de baantjes die we hadden in Dunsborough en het huis waar we in woonden.
Toen Robo terug kwam uit Bali zijn we in het huis blijven wonen en hij is bij iemand anders op de kamer gegaan. Wel een beetje een vol huis op die manier, maar wel heel gezellig en ook weer minder geld kwijt aan huur natuurlijk. Dat beach café waar we voor wat bruiloften en een paar uurtjes in het café waren aangenomen hebben we uiteindelijk heel veel gewerkt. We hadden erg leuke collega’s daar, een aardige manager, top uitzicht en een heerlijk salaris. In het begin (zo begin november) was het nog walvis seizoen en zag ik vanuit het café de walvissen uit het water springen in de oceaan. Onbeschrijfelijk gevoel! Na het werken namen we natuurlijk vaak een duik in de zee, zo fijn!
Ik heb daarnaast ook nog in de pub gewerkt dus flink wat uren kunnen maken. Was helemaal niet per se de bedoeling zoveel te werken maar Melis en ik merkten dat we het wel leuk vonden ook vanwege de teams en natuurlijk ook voor de centjes. Melis kreeg op een gegeven moment steeds minder diensten in dat andere restaurant waar zij werkte omdat zij het niet zo leuk vonden dat ze was ‘overgestapt’ naar dat beach café. Heel flauw maar typisch Australisch. Ze verwachten hier zoveel loyaliteit van werknemers terwijl je een casual bent en zij jou elk moment naar huis kunnen sturen. Onze andere huisgenoot/Franse mattie Laure werkte ook in dit restaurant en had het ook niet meer zo naar haar zin daar. Het was vooral hard werken en mond houden. Opzich niets mis mee maar als je geen eens een koffietje krijgt tijdens je dienst en als je even met je collega staat te overleggen over werk en je gelijk wordt afgeblaft dat je harder moet werken ben je er op een gegeven moment wel klaar mee. Dus Laure gaat nu onze plek innemen in het beach café waar ze nu al super blij met haar zijn. Dat beach café was fijn om te werken maar niet erg veel mensen die hard werkten. Ze noemden ons the Dutch tornado omdat Melis en ik blijkbaar hard werken. Ik had ook gebluft dat ik ervaring had als een serveerster, wat ik niet echt heb. Alleen in het resort had ik in het restaurant gewerkt maar daar was het simpelweg een kwestie van uit serveren omdat het daar ‘set meals’ waren. Dit heb ik bekend aan onze manager op de christmas party en die kon er smakelijk om lachen omdat ze er vol voor gevallen was haha. Leuk mens.

Verder hebben we ontzettend genoten in Dunsborough. Wat een fantastische omgeving. Zo bizar mooi. Het is dus een grote kaap met super veel natuur en afgelegen stranden waar weinig gebruik van gemaakt wordt. Elke dag kon je wel een nieuw plekje ontdekken en het 1 was weer mooier dan het ander zoals jullie op de foto’s wel hebben gezien. Het was zo gaaf om in zo’n mooie omgeving te wonen en altijd iets ‘leuks’ te kunnen doen. Hoevaak we welk niet zonsondergang op het strand hebben gekeken onder het genot van een wijntje bijvoorbeeld, heerlijk! Er was ook een cape to cape walk van 139 km waar we delen(!) van gedaan hebben. Dan kom je ook uit bij stranden waar niemand is. Zo ook ‘the aquarium’, een deel waar je veilig kan zwemmen/snorkelen zonder bang te zijn voor haaien omdat het koraal zo hoog komt dat er geen haai in kan. Dat hele gedoe rond haaien aan de westkust is ook zo interessant... Als je aan het strand ligt vliegt er altijd een helikopter over (checkt voor haaien). Er gaan altijd verhalen over wat voor grote haai er nu weer gezien is en hoe dicht aan de kust. Mensen blijven gewoon lekker zwemmen (wel dichtbij de kust natuurlijk) en surfers blijven ook gewoon surfen. Die zijn natuurlijk wat dieper in het water dus moeten goed opletten maar het weerhoudt ze niet omdat ‘the surf’s too good maaaaan’.

Tijdens kerst zijn we lekker gaan wildkamperen (verboden) aan het strand. Dit deden we met onze maten Denis (Frans), Laure (Frans) en Robo (NL). We hebben het met z’n 5en ontzettend naar ons zin gehad deze 2 maanden in Dunsborough. Toen ze ons op de bus zetten naar Perth moesten we allemaal wel ff slikken.

Onze auto hebben we ook verkocht in de laatste week. We hadden hem om laten zetten naar een Western Australia rego (ipv Victoria) en dat ging super soepel omdat we onze auto al die tijd goed onderhouden hebben dus er hoefde alleen 1 nieuw lampje in. Dit terwijl veel mensen die dit doen er honderden dollars er tegenaan moeten gooien. Dus dat ging allemaal heel soepel. We hebben hem verkocht aan een Duits stel. Grappig om te zien dat die er precies hetzelfde bijzaten als wij 11 maanden geleden. Net doen alsof je iets van auto’s weet, veel vragen over de auto, over het rondrijden in Australië, waar je slaapt, hoe je de weg vindt etc. Leuk om ze op weg te helpen.

Al met al hebben we natuurlijk een te gekke tijd gehad in Australië. Als ik terug denk aan dat we aankwamen in Melbourne lijkt dat wel 3 jaar geleden en toch is het voorbij gevlogen. Ik voel me ook echt 3 jaar ouder/wijzer vanwege alle ervaringen.
Ik weet nog dat Jacquelien vroeg wat mijn doel was in Australië en ik zei; zo min mogelijk werken. Daar moet ik echt op terug komen. Ik vond Sydney, Bamarru en Dunsborough (onze werkplekken) heel gaaf. Hier waren we in contact met Australiers, hadden we leuke collega’s, konden we uitgebreid de omgeving bekijken en echt even leven in Australië. Het reizen tussendoor was natuurlijk ook helemaal te gek, we hebben zoveel mooie plekken gezien, maar het werken was gelukkig helemaal niet alleen maar voor het geld.
Wij staan tegenwoordig ook altijd vroeg op, want het is licht dus de dag is begonnen, zo werkt dat in Australië. We zijn bijna nooit binnen want Australiers zijn altijd op het strand, in het park, aan het kamperen, uiteten etc. Heel uithuizig en dat is echt heel gezellig. Grappig om te merken dat je 11 maanden geleden dat met grote ogen aanschouwd en 11 maanden later jij ook op een zondagochtend om 7:00 naast je bed staat. Dat is ook echt iets wat ik ga missen. Natuurlijk kan je in NL ook vroeg je bed uit maar er is minder te beleven omdat Nederlanders minder uithuizig zijn dan Australiers. Dus minder op ingespeeld door horeca bijv. Het weer in NL laat het ook minder toe natuurlijk ;-)
Wat ik niet ga missen is de werkmentaliteit van Australiërs. Jeetje zeg wat een luie mensen (waar wij mee gewerkt hebben dan) alleen maar klagen en zo min mogelijk doen. Zo irritant; ga aan het werk en hou je klep! Ze kunnen ook echt niet rijden, met 50km invoegen op een weg van 90km is in Australië heel normaal. In het begin toeterden we er nog om, maar Australiers zelf gaan gewoon ff op de rem voor die mensen en rijden rustig weer verder, dus ook dat went. Dat is dan wel weer een voordeel; Australiers gaan fluitend door het leven. Er zijn er weinig die zich heel druk maken en het is al gauw goed. Wat in de meeste situaties heel fijn is. No worries, mate!

Nu zijn we lekker in Vietnam en genieten we volop van het lekkere eten, omgeving, cultuur en als het moois. We kijken ook erg uit naar Hong Kong en natuurlijk het naar huis gaan en onze familie en vrienden weer te knuffelen.

Australië was zoveel meer dan ik er van verwacht had. Melissa wilde graag haar Engels oefenen vanwege haar studie en ik wilde er graag tussenuit. Zo ontstond het idee voor Australië en niet perse voor de omgeving. Nou, Australië heeft er 2 fans bij. Ik kan iedereen (onder 31) aanraden een working holiday visa aan te vragen en naar Australië te vliegen voor een jaar en zoveel mogelijk te zien en te doen! Het was heus niet altijd makkelijk maar dat draagt alleen maar bij aan de ervaringen. No highs without lows ;-)

We willen graag iedereen laten weten die met ons meegeleefd heeft, onze foto’s geliked hebben, onze blogs gelezen hebben en lieve berichtjes gestuurd hebben dat we dit erg waarderen en we hier altijd erg blij van werden.

Tot het volgende avontuur,
Liefs Melissa en Yvette