Bye Peru
Blijf op de hoogte en volg Melissa en Yvette
05 Oktober 2012 | Bolivia, La Paz
Hola Amigo´s!
Inmiddels zijn we alweer in Bolivia. Maar we hebben nog veel te vertellen over Peru.
Na Arequipa zijn we naar Puno gegaan, dat is een klein stadje dat aan Lake Titicaca ligt. Lake Titicaca is het grootste meer in Zuid Amerika en 1 van de hoogst gelegen in de wereld, het ligt zowel in Peru als Bolivia. We gingen daar een dagtourtje overheen doen. Eerst kwamen we aan bij ´floating islands´. Wel bijzonder om te zien. Dit zijn allemaal kleine eilandjes die gemaakt zijn van het riet wat in het water zit, als je erover heen loopt voel je het helemaal bouncen. Het was ook SUPER toeristisch, dat maakte de charme weer iets minder. Daarna naar een eiland in het meer. Dit was 3 uur lang en dat op zo´n gammel bootje, dat was niet echt een pretje. Daar aangekomen hadden we een heel mooi uitzicht, maar we hadden maar heel kort de tijd om de boel te verkennen want de boot ging vrij snel weer weg, om weer 3 uur lang terug te moeten, phoe phoe wat een tocht. We zijn er nog steeds niet helemaal uit of dat het nou waard was..
Vanaf Puno door naar Cuzco, daar moesten we een week zijn omdat we de trek naar de Machu Picchu pas de 26e hadden geboekt. Het is goed om een tijdje te acclimatiseren in Cuzco om te wennen aan de hoogte en te voorkomen dat je hoogte ziekte krijgt. We zaten in een heel leuk hostel en hebben leuke mensen ontmoet. Waaronder onze hysterische Amerikaan Jordan (gotta love the name) Hij had, net als wij, een flyer in zijn handen gedrukt gekregen van ´Earth Dance Cuzco´ (een festival) dat dat weekend zou zijn. Hij ging er heen en wij hadden ook nog wel wat tijd dus wij besloten ook te gaan. Dit was een uurtje vanaf Cuzco in een prachtige vallei. Het was meerdere dagen dus we hadden ook wat camping spullen gehuurd. Jordan ging een dag eerder en we hoopten dat we elkaar zouden tegen komen, want het zou vast heel groot zijn. Eenmaal daar aangekomen zagen we Jordan gelijk, dit was niet zo moeilijk omdat het festival terrein ongeveer 1 vierkante meter was. Buiten een podium en een camping en ´binnen´ (was een soort voetbalkantine) was ook een podium. Wij gokken dat er in totaal max. 200 mensen waren. We hebben onze ogen uitgekeken!! Earth Dance wordt namelijk georganiseerd op meerdere plekken tegelijk over de hele wereld en een deel van de opbrengst gaat naar ´World Peace´. Misschien begint al te dagen wat voor types daarop afkomen?! Veel dreadlocks, veel gewaden, veel blote voeten werk, veel (heel veel) drugs en de hele dag; pokkemuziek. Uuh dat vonden wij in ieder geval maar de gemiddelde festivalganger ging flink los, wat eigenlijk weer niet zo gek is met zoveel drugs in je mik. Als klapper op de vuurpijl was er om 18.00 ´s avonds een groot gebed voor ´World Peace´ en ging iedereen hand in hand in een grote kring rond een ceremonietje staan. Wij hebben het ´s avonds maar op een drinken gezet om er toch maar wat van te maken haha. Daar zag ik ineens mijn 2 oud huisgenoten, super toevallig en heel leuk om ze tegen te komen. We wilden de volgende dag ook nog blijven, het was mooi weer en de omgeving was fantastisch dus daar wilden we nog even van genieten.. Toen om 5uur ´s ochtends de muziek buiten weer KEIhard aanging en Jordan om 9.00 besloot weg te gaan merkten we dat we daar heel jaloers op waren. Oftwel, een teken om lekker met hem mee te gaan. Al met al een hele ervaring en heeft een hoop nieuwe teksten opgeleverd. ´Feel the looooooove man´.
Terug in het hostel was het bijna zover om onze trek te gaan doen. De gemiddelde toerist doet de inca trail of gaat gewoon met de trein naar de Machu Picchu. Toen wij in NL de inca trail wilden boeken was die al vol, onze reisexpert van Kilroy vertelde dat je ook een alternatieve trail/trek kan doen, die heet ´Salkantay´, wij vonden het prima. Als wij aan mensen in het hostel vertelden dat we de ´Salkantay´ gingen doen was de standaard reactie: Oh, you´re diehards?! UUh wij zijn geen diehards... Al met al zagen we wel een beetje tegen dit grote avontuur op.
´s Ochtends om 4 uur werden we opgehaald. Eerst met de auto naar een plaatsje waar we ¨mochten¨ ontbijten en vanaf daar zou de tour beginnen. We zaten in een groep met 2 duitse dertigers en een moeder met een dochter van onze leeftijd uit Zweden. In het dorpje vroeg onze gids of we niet een stuk met de truck wilden? Wij vonden dat allang best, dat snap je. Wij, met nog 80 Peruvianen, achter op die truck geperst.. Niet echt comfi, maar het uitzicht was fantastich zo door de bergen. Daarna hoefden we nog maar 3 uur te lopen, prima eerste dagje dus! Daar aangekomen was het best wel koud. Maar er waren 2 koks mee die fantastisch konden koken (zonder sarcasme!) dus dat maakte een hoop goed. Wij hadden een fleecedeken gekocht om de nachten door te komen, dat beviel zeer goed. Wij hadden als enige goed geslapen :)
De tweede dag zou de zwaarste dag zijn. 10 uur lopen, ik wist niet hoe ik dat zou moeten overleven. Eerst gingen we een heel stuk stijgen. Wat super zwaar is op zo´n hoogte, want er is minder zuurstof in de lucht. Elkaar flink aanmoedigen en toen kwamen we op het hoogste deel (4600m hoog) en waren we toch wel heel trots. Vanaf toen zou het alleen nog maar dalen zijn, dat klonk ons als muziek in de oren. Na enkele uren dalen kom je hier echter op terug. Pijnlijk voor de knietjes en kuitjes hebben we gemerkt. Wij lopen, lopen en lopen. Door de mist, door de regen, door de sneeuw(!), dit maakte dat de berg, de Salkantay berg, niet zichtbaar was. Heel jammer. De temperatuur werd door de uren heen beter en eenmaal aangekomen op de tweede camping was het wel weer dragelijk. Wat een overwinning om na zoveel uur lopen eindelijk ergens aan te komen. We waren ontzettend trots op onszelf, of zoals Melissa zei: Schatje, ik ben zo trots op je, je hebt bijna niet gezeurd. Haha ennnn bedankt Melissa. Wat ik niet perse wist, is dat je blik op een gegeven moment op oneindig gaat en er dan ineens 3 a 4 uur voorbij zijn. Heel bijzonder. Weer heerlijk gegeten en lekker vroeg in dat slaapzakje gedoken. De volgende dag prachtig mooi weer en hebben we een heel stuk door de jungle gelopen, toen hadden we ineens weer zon. WAt een verschil met de dag ervoor.. In totaal 5 uur gelopen. Ik vond dit heel pittig in de warmte met al die spierpijn... Even geluncht en verder met de auto, heerlijk. Weer een heel stuk door de jungle, heel gaaf! We werden afgezet bij een treinstation om naar het dorpje te gaan waar vanaf we de volgende dag naar de Machu Picchu zouden gaan. Volgens onze gids kon je ook lopen maar was dat bijna niet te doen, we konden beter de trein nemen. Eenmaal in de trein zagen we dat er een prima pad liep langs de treinrails die we hadden kunnen lopen. We voelden ons een beetje laffe takken, terwijl we juist zoveel gelopen hadden, dan hadden we dit laatste stukje ook nog wel gekund. ´s Avonds hadden we het daarover met de 2 zweedse dames (de duitsers hadden we inmiddels geloost, die gingen nog een dag extra lopen, dat hadden ze zo geboekt.. Veel plezier!! Daahaag) en die voelden zichzelf ook laf. Dat waren pas diehards by the way, die hadden een tempo :O, die hebben we de hele trek bijna niet gezien haha. Zij/Wij besloten om het stuk naar de Machu Pichhu, de volgende ochtend, niet met bus de doen maar lopend. Wij dachten dat meer mensen dit zouden doen. De volgende ochtend bleek dat echt ALLE toeristen het laatste stuk met de bus deden (ongeveer 20 minuutjes), wij hebben het gelopen. We zijn 400m gestegen in 1,5 uur tijd en dat op alleen maar trappen! ZWAAR, wow! Maar eenmaal aangekomen bij de Machu Picchu en iedereen ons aan zat te kijken voelden we ons natuurlijk heel trots. De Machu Picchu zelf was echt onbeschrijfelijk. Je ziet het op foto´s, maar om er zelf te zijn is zo bijzonder. We hebben daar ook nog een tourtje gekregen met allemaal uitleg over hoe het destijds gebouwd is etc. Grappig dat elke gids een eigen theorie heeft over waarom de Inca´s destijds de Machu Picchu verlaten hebben en dit vertellen alsof het de waarheid is. Daarna hebben we er nog een tijd zitten genieten van het uitzicht en zijn we terug gegaan naar ons hostel in Cuzco. Niet lopend! Maar met trein, truck en taxi. ´s Avonds uiteraard lekker vroeg ons bed ingedoken. De volgende dag word ik (Yvette) helemaal misselijk wakker. We wilden eigenlijk ´s avonds de bus nemen naar La Paz. Ik besloot nog even te gaan slapen, eenmaal wakker dacht ik dat het wel ging en hebben we uitgecheckt. Toen we door Cuzco liepen werd ik helemaal niet lekker en heb ik overgegeven. Toch maar weer ingecheckt. De hele dag op bed gelegen, misselijk liggen zijn. De volgende dag voelde ik me weer helemaal tiptop. Waarschijnlijk was ik een soort van oververmoeid en kwam dat er allemaal uit. Zie je nou dat ik geen diehard ben haha.
´s Avonds in de nachtbus naar La Paz dus eindelijk. We waren inmiddels lang genoeg in Cuzco geweest. De grens overgang was zo gezegd bijzonder; hier een stempeltje, daar een stempeltje, hier laten zien, daar laten zien en we waren de grens over. Viel ons 100% mee, zo mogen alle grens overgangen wel zijn. La Paz zelf is gekkenhuis. Het verkeer.. Oh my god. Van verkeersregels heeft nog nooit iemand gehoord en van de claxon dan weer zeker wel, helemaal leip! Maar in La Paz was een ´Subway´, jeeej eindelijk normaal brood, want het witbrood met jam hebben we inmiddels ook wel een beetje gezien.
Gister zijn we met een busje naar Sorata gegaan voor een nachtje. Dit zou een leuk dorpje zijn waar je ook een grot kon bezoeken. We waren inmiddels wel toe aan weer wat rustigs. Heel bijzonder dorpje want het is duidelijk ooit heel toeristisch geweest(veel hostels en restaurants) maar blijkbaar hebben toeristen leukere plekken gevonden want er waren geen toeristen te bekennen. Vanochtend zijn we met de taxi naar de grot gegaan. Dit lag ergens afgelegen in de bergen.. Daar aangekomen waren we ook de enige. We werden door een typisch oud boliviaans dametje begeleid door de grot. Was heel gaaf, de vleermuizen vlogen ons om de oren. Ook was er in de grot een soort meer, heel bijzonder. We dachten terug wel te kunnen lopen, we zijn tenslotte inmiddels ervaren hikers ;) Dit was 3 uur lopen door de bergen in de brandende hitte. Maar ach, wel weer fantastisch uitzicht en dan hebben we onze work out voor deze week ook weer gehad. Nu zijn we terug in La Paz en gaan we morgen hier waarschijnlijk weg om naar een ander dorpje te gaan waar een vulkaan is.
Verder nog een lijstje opvallendheden:
- Zowel Peruvianen als Bolivianen zijn echte zoetekauwen en eten de-hele-dag-door-snoep-en-andere-zoetigheid!
- Deze mensen zijn vaak bereid je te helpen en hoeven daar helemaal geen geld voor :)
- We vroegen ons af wanneer we de eerste kippen bij ons in de bus zouden hebben, dit is nog niet gebeurd, maar wel een papagaai, heel leuk!
- We maken kennis met verschillende soorten hostels. Inmiddels zijn we erachter dat er een aantal ketens ´party´hostels zijn. Dit betekend praktisch gezien dat je een bed hebt geboekt IN een discotheek en er wordt gesekst en/of gekotst naast je oor.
- Peruvianen en Bolivianen ontbijten en lunchen heel veel en eten ´s avonds een kleine snack omdat de hoogte ervoor zorgt dat je spijsvertering minder snel gaat. Dit leek ons wel een gezonde lifestyle, totdat we erachter kwamen dat die kleine snack betekend dat ze de hele dag en avond lopen te snoepen. Dit is dan ook vaak te zien aan de omvang ;)
Bedankt voor alle reacties! Leuk om te lezen dat mensen zo meeleven :)
Tot het volgende verhaal.
Liefs Melissa en Yvette
Hasta Luego!
Inmiddels zijn we alweer in Bolivia. Maar we hebben nog veel te vertellen over Peru.
Na Arequipa zijn we naar Puno gegaan, dat is een klein stadje dat aan Lake Titicaca ligt. Lake Titicaca is het grootste meer in Zuid Amerika en 1 van de hoogst gelegen in de wereld, het ligt zowel in Peru als Bolivia. We gingen daar een dagtourtje overheen doen. Eerst kwamen we aan bij ´floating islands´. Wel bijzonder om te zien. Dit zijn allemaal kleine eilandjes die gemaakt zijn van het riet wat in het water zit, als je erover heen loopt voel je het helemaal bouncen. Het was ook SUPER toeristisch, dat maakte de charme weer iets minder. Daarna naar een eiland in het meer. Dit was 3 uur lang en dat op zo´n gammel bootje, dat was niet echt een pretje. Daar aangekomen hadden we een heel mooi uitzicht, maar we hadden maar heel kort de tijd om de boel te verkennen want de boot ging vrij snel weer weg, om weer 3 uur lang terug te moeten, phoe phoe wat een tocht. We zijn er nog steeds niet helemaal uit of dat het nou waard was..
Vanaf Puno door naar Cuzco, daar moesten we een week zijn omdat we de trek naar de Machu Picchu pas de 26e hadden geboekt. Het is goed om een tijdje te acclimatiseren in Cuzco om te wennen aan de hoogte en te voorkomen dat je hoogte ziekte krijgt. We zaten in een heel leuk hostel en hebben leuke mensen ontmoet. Waaronder onze hysterische Amerikaan Jordan (gotta love the name) Hij had, net als wij, een flyer in zijn handen gedrukt gekregen van ´Earth Dance Cuzco´ (een festival) dat dat weekend zou zijn. Hij ging er heen en wij hadden ook nog wel wat tijd dus wij besloten ook te gaan. Dit was een uurtje vanaf Cuzco in een prachtige vallei. Het was meerdere dagen dus we hadden ook wat camping spullen gehuurd. Jordan ging een dag eerder en we hoopten dat we elkaar zouden tegen komen, want het zou vast heel groot zijn. Eenmaal daar aangekomen zagen we Jordan gelijk, dit was niet zo moeilijk omdat het festival terrein ongeveer 1 vierkante meter was. Buiten een podium en een camping en ´binnen´ (was een soort voetbalkantine) was ook een podium. Wij gokken dat er in totaal max. 200 mensen waren. We hebben onze ogen uitgekeken!! Earth Dance wordt namelijk georganiseerd op meerdere plekken tegelijk over de hele wereld en een deel van de opbrengst gaat naar ´World Peace´. Misschien begint al te dagen wat voor types daarop afkomen?! Veel dreadlocks, veel gewaden, veel blote voeten werk, veel (heel veel) drugs en de hele dag; pokkemuziek. Uuh dat vonden wij in ieder geval maar de gemiddelde festivalganger ging flink los, wat eigenlijk weer niet zo gek is met zoveel drugs in je mik. Als klapper op de vuurpijl was er om 18.00 ´s avonds een groot gebed voor ´World Peace´ en ging iedereen hand in hand in een grote kring rond een ceremonietje staan. Wij hebben het ´s avonds maar op een drinken gezet om er toch maar wat van te maken haha. Daar zag ik ineens mijn 2 oud huisgenoten, super toevallig en heel leuk om ze tegen te komen. We wilden de volgende dag ook nog blijven, het was mooi weer en de omgeving was fantastisch dus daar wilden we nog even van genieten.. Toen om 5uur ´s ochtends de muziek buiten weer KEIhard aanging en Jordan om 9.00 besloot weg te gaan merkten we dat we daar heel jaloers op waren. Oftwel, een teken om lekker met hem mee te gaan. Al met al een hele ervaring en heeft een hoop nieuwe teksten opgeleverd. ´Feel the looooooove man´.
Terug in het hostel was het bijna zover om onze trek te gaan doen. De gemiddelde toerist doet de inca trail of gaat gewoon met de trein naar de Machu Picchu. Toen wij in NL de inca trail wilden boeken was die al vol, onze reisexpert van Kilroy vertelde dat je ook een alternatieve trail/trek kan doen, die heet ´Salkantay´, wij vonden het prima. Als wij aan mensen in het hostel vertelden dat we de ´Salkantay´ gingen doen was de standaard reactie: Oh, you´re diehards?! UUh wij zijn geen diehards... Al met al zagen we wel een beetje tegen dit grote avontuur op.
´s Ochtends om 4 uur werden we opgehaald. Eerst met de auto naar een plaatsje waar we ¨mochten¨ ontbijten en vanaf daar zou de tour beginnen. We zaten in een groep met 2 duitse dertigers en een moeder met een dochter van onze leeftijd uit Zweden. In het dorpje vroeg onze gids of we niet een stuk met de truck wilden? Wij vonden dat allang best, dat snap je. Wij, met nog 80 Peruvianen, achter op die truck geperst.. Niet echt comfi, maar het uitzicht was fantastich zo door de bergen. Daarna hoefden we nog maar 3 uur te lopen, prima eerste dagje dus! Daar aangekomen was het best wel koud. Maar er waren 2 koks mee die fantastisch konden koken (zonder sarcasme!) dus dat maakte een hoop goed. Wij hadden een fleecedeken gekocht om de nachten door te komen, dat beviel zeer goed. Wij hadden als enige goed geslapen :)
De tweede dag zou de zwaarste dag zijn. 10 uur lopen, ik wist niet hoe ik dat zou moeten overleven. Eerst gingen we een heel stuk stijgen. Wat super zwaar is op zo´n hoogte, want er is minder zuurstof in de lucht. Elkaar flink aanmoedigen en toen kwamen we op het hoogste deel (4600m hoog) en waren we toch wel heel trots. Vanaf toen zou het alleen nog maar dalen zijn, dat klonk ons als muziek in de oren. Na enkele uren dalen kom je hier echter op terug. Pijnlijk voor de knietjes en kuitjes hebben we gemerkt. Wij lopen, lopen en lopen. Door de mist, door de regen, door de sneeuw(!), dit maakte dat de berg, de Salkantay berg, niet zichtbaar was. Heel jammer. De temperatuur werd door de uren heen beter en eenmaal aangekomen op de tweede camping was het wel weer dragelijk. Wat een overwinning om na zoveel uur lopen eindelijk ergens aan te komen. We waren ontzettend trots op onszelf, of zoals Melissa zei: Schatje, ik ben zo trots op je, je hebt bijna niet gezeurd. Haha ennnn bedankt Melissa. Wat ik niet perse wist, is dat je blik op een gegeven moment op oneindig gaat en er dan ineens 3 a 4 uur voorbij zijn. Heel bijzonder. Weer heerlijk gegeten en lekker vroeg in dat slaapzakje gedoken. De volgende dag prachtig mooi weer en hebben we een heel stuk door de jungle gelopen, toen hadden we ineens weer zon. WAt een verschil met de dag ervoor.. In totaal 5 uur gelopen. Ik vond dit heel pittig in de warmte met al die spierpijn... Even geluncht en verder met de auto, heerlijk. Weer een heel stuk door de jungle, heel gaaf! We werden afgezet bij een treinstation om naar het dorpje te gaan waar vanaf we de volgende dag naar de Machu Picchu zouden gaan. Volgens onze gids kon je ook lopen maar was dat bijna niet te doen, we konden beter de trein nemen. Eenmaal in de trein zagen we dat er een prima pad liep langs de treinrails die we hadden kunnen lopen. We voelden ons een beetje laffe takken, terwijl we juist zoveel gelopen hadden, dan hadden we dit laatste stukje ook nog wel gekund. ´s Avonds hadden we het daarover met de 2 zweedse dames (de duitsers hadden we inmiddels geloost, die gingen nog een dag extra lopen, dat hadden ze zo geboekt.. Veel plezier!! Daahaag) en die voelden zichzelf ook laf. Dat waren pas diehards by the way, die hadden een tempo :O, die hebben we de hele trek bijna niet gezien haha. Zij/Wij besloten om het stuk naar de Machu Pichhu, de volgende ochtend, niet met bus de doen maar lopend. Wij dachten dat meer mensen dit zouden doen. De volgende ochtend bleek dat echt ALLE toeristen het laatste stuk met de bus deden (ongeveer 20 minuutjes), wij hebben het gelopen. We zijn 400m gestegen in 1,5 uur tijd en dat op alleen maar trappen! ZWAAR, wow! Maar eenmaal aangekomen bij de Machu Picchu en iedereen ons aan zat te kijken voelden we ons natuurlijk heel trots. De Machu Picchu zelf was echt onbeschrijfelijk. Je ziet het op foto´s, maar om er zelf te zijn is zo bijzonder. We hebben daar ook nog een tourtje gekregen met allemaal uitleg over hoe het destijds gebouwd is etc. Grappig dat elke gids een eigen theorie heeft over waarom de Inca´s destijds de Machu Picchu verlaten hebben en dit vertellen alsof het de waarheid is. Daarna hebben we er nog een tijd zitten genieten van het uitzicht en zijn we terug gegaan naar ons hostel in Cuzco. Niet lopend! Maar met trein, truck en taxi. ´s Avonds uiteraard lekker vroeg ons bed ingedoken. De volgende dag word ik (Yvette) helemaal misselijk wakker. We wilden eigenlijk ´s avonds de bus nemen naar La Paz. Ik besloot nog even te gaan slapen, eenmaal wakker dacht ik dat het wel ging en hebben we uitgecheckt. Toen we door Cuzco liepen werd ik helemaal niet lekker en heb ik overgegeven. Toch maar weer ingecheckt. De hele dag op bed gelegen, misselijk liggen zijn. De volgende dag voelde ik me weer helemaal tiptop. Waarschijnlijk was ik een soort van oververmoeid en kwam dat er allemaal uit. Zie je nou dat ik geen diehard ben haha.
´s Avonds in de nachtbus naar La Paz dus eindelijk. We waren inmiddels lang genoeg in Cuzco geweest. De grens overgang was zo gezegd bijzonder; hier een stempeltje, daar een stempeltje, hier laten zien, daar laten zien en we waren de grens over. Viel ons 100% mee, zo mogen alle grens overgangen wel zijn. La Paz zelf is gekkenhuis. Het verkeer.. Oh my god. Van verkeersregels heeft nog nooit iemand gehoord en van de claxon dan weer zeker wel, helemaal leip! Maar in La Paz was een ´Subway´, jeeej eindelijk normaal brood, want het witbrood met jam hebben we inmiddels ook wel een beetje gezien.
Gister zijn we met een busje naar Sorata gegaan voor een nachtje. Dit zou een leuk dorpje zijn waar je ook een grot kon bezoeken. We waren inmiddels wel toe aan weer wat rustigs. Heel bijzonder dorpje want het is duidelijk ooit heel toeristisch geweest(veel hostels en restaurants) maar blijkbaar hebben toeristen leukere plekken gevonden want er waren geen toeristen te bekennen. Vanochtend zijn we met de taxi naar de grot gegaan. Dit lag ergens afgelegen in de bergen.. Daar aangekomen waren we ook de enige. We werden door een typisch oud boliviaans dametje begeleid door de grot. Was heel gaaf, de vleermuizen vlogen ons om de oren. Ook was er in de grot een soort meer, heel bijzonder. We dachten terug wel te kunnen lopen, we zijn tenslotte inmiddels ervaren hikers ;) Dit was 3 uur lopen door de bergen in de brandende hitte. Maar ach, wel weer fantastisch uitzicht en dan hebben we onze work out voor deze week ook weer gehad. Nu zijn we terug in La Paz en gaan we morgen hier waarschijnlijk weg om naar een ander dorpje te gaan waar een vulkaan is.
Verder nog een lijstje opvallendheden:
- Zowel Peruvianen als Bolivianen zijn echte zoetekauwen en eten de-hele-dag-door-snoep-en-andere-zoetigheid!
- Deze mensen zijn vaak bereid je te helpen en hoeven daar helemaal geen geld voor :)
- We vroegen ons af wanneer we de eerste kippen bij ons in de bus zouden hebben, dit is nog niet gebeurd, maar wel een papagaai, heel leuk!
- We maken kennis met verschillende soorten hostels. Inmiddels zijn we erachter dat er een aantal ketens ´party´hostels zijn. Dit betekend praktisch gezien dat je een bed hebt geboekt IN een discotheek en er wordt gesekst en/of gekotst naast je oor.
- Peruvianen en Bolivianen ontbijten en lunchen heel veel en eten ´s avonds een kleine snack omdat de hoogte ervoor zorgt dat je spijsvertering minder snel gaat. Dit leek ons wel een gezonde lifestyle, totdat we erachter kwamen dat die kleine snack betekend dat ze de hele dag en avond lopen te snoepen. Dit is dan ook vaak te zien aan de omvang ;)
Bedankt voor alle reacties! Leuk om te lezen dat mensen zo meeleven :)
Tot het volgende verhaal.
Liefs Melissa en Yvette
Hasta Luego!
-
05 Oktober 2012 - 11:15
Hero Fennema:
Ik kwam alleen maar even Melissa feliciteren met haar verjaardag. Het duizelt me een beetje van de reisverslagen die soms hachelijk zijn maar ook avontuurlijk.
Gaat het verder goed met jullie Melissa en Yvette ? Wanneer ben je van plan thuis te komen ?
Waarschijnlijk als het geld op is. Na de reis kun je (zonder geld) bij ons Filippijns eten.
Groetjes en nog veel plezier van je digibeet "opa HERO " -
05 Oktober 2012 - 13:31
Klarie:
Dag lieve meiden,
Wat een belevenissen maken jullie mee zeg en wat een doorzetters zijn jullie!! Ik heb er diepe bewondering voor! Fantastisch om ze te lezen en ik ben ook heel benieuwd naar de plaatjes die er bij horen.
Melissa alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Dit jaar vier je het op een plek die je niet gauw zult vergeten. Jammer dat we niet even bij je langs kunnen komen, maar in gedachten zijn we bij je.
Ik wens jullie nog heel veel reisplezier, geniet van alle mooie dingen die jullie zien en meemaken en pas goed op elkaar!
Dikke kus, Klarie -
05 Oktober 2012 - 15:56
Grea:
Hallo meiden wat n geweldig verhaal weer. Veel leesplezier! Fijne tocht verder. Groetjes -
05 Oktober 2012 - 16:22
Lois:
Super gaaf meiden!! Veel plezier nog!! XXX -
05 Oktober 2012 - 19:28
Rudolf Smith:
Hi meisjes,
Wat jullie gedaan hebben, had ik moeten doen toen ik jong was. Nu gaat het niet meer. Goed gedaan, hoor. Succes verder en behouden terugkeer.
Cyta en Rudolf -
05 Oktober 2012 - 21:15
KEES EN ANTOINET:
Hoi Lisz en Yvet,
Prachtig verhaal hebben jullie er van gemaakt, geweldig leuk om te lezen.
We zijn supertrots op jullie.
Morgen (6 oktober) een hele fijne verjaardag gewenst daar in verweggistan, we zullen de hele dag aan je denken...
We kijken weer uit naar een nieuw reisverslag van jullie.
Voor jullie allebei veel liefs en een dikke knuffel van papa en mama -
05 Oktober 2012 - 22:33
Mo:
Feel the looooove man! Geweldig om te lezen, ik zie t helemaal voor me.
@ Melissa: in Australie ben je al jarig, dus van harte meis, maak er een leuke dag van.
Liefs,
Mo -
06 Oktober 2012 - 01:26
Josine:
Lieverds,
wat een heerlijke avonturen!! Top om te lezen dat de grensovergang geen toestand was. Ik vind jullie ontzettende bikkels by the way, ook jij Yvet ;).
Geniet er nog maar lekker van,
dikke kus josi -
06 Oktober 2012 - 11:01
Antoinet Afman:
Hoi liefje, vandaag ben je jarig!! Helaas kunnen we je geen knuffel geven. Maar Melis; Feel the loooooove!!!
Een fijne dag samen met Yvet!!! Liefs van mama -
06 Oktober 2012 - 13:13
Marleen:
Hoi Lieverds,
Dat klinkt allemaal echt fantastisch!
Jullie zijn ook echt wel die-hards, ik doe het jullie in ieder geval niet snel na..
Heel veel plezier op je verjaardag schatje en in Nederland gaan we hem ook nog wel even vieren;)
Dikke kus van ons -
06 Oktober 2012 - 13:27
Marleen :
Chickies!!
Jongahhh... jullie klinken als echte backpackers! HOTSA! Het wennen is voorbij, optimaal genieten en gaaaaan!!
Heerlijk het stukje over de geloosde duitsers... Daaahaaaag! Ga lekker nog een dagjewandelen.nl, jullie mooi niet! En terecht hey!
Meiden, ga lekker zo door! Superleuk om te lezen, ik hou ervan! :-)
Kus Marley!
ps: Yvy.. de nieuwe reclame van Schweppes Citrus is op tv... mag ik één hilarisch 'rtl viert het grafklimaat' moment! Geweldig!! Zonder je aanwezigheid was de reclame alsnog geniaal! ;-) -
06 Oktober 2012 - 21:47
A.afman:
Hallo Melissa en Yvette.,
Lieve Melissa, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.Ook Yvette natuurlijk gefeliciteerd met de verjaardag van haar geliefde We lezen dat jullie een mooie reis hebben en veel beleven.
Spannend allemaal hoor. We hopen dat het allemaal verder ook goed gaat en dat jullie helemaal heel weer thuiskomen en zonder ongelukken.
Geniet er maar van meiden en heb een dikke verjaardagszoen van ons beiden en een stevige knuffel van oma er nog bovenop. Veel plezier! -
08 Oktober 2012 - 15:02
Susan:
Jeetje dames wat een verhaal! Ik vind jullie echt super stoer! Wat een overwinning en met wat een top conditie zullen jullie terug komen straks ;) Yv ik zie het je al zeggen..veel plezier en daahaag haha. Dat festival klinkt echt top..not :p een soort Oerol maar dan wat kleiner, zweveriger en met wat meer drugs haha. Melissa jij nog van harte gefeliciteerd! Hoop dat je een leuke verjaardag hebt gehad. Dikke kus vanuit herfstachtig NL -
09 Oktober 2012 - 08:21
Jacq:
ha hostelgangers,
wat een avontuur, zo'n salkantay-zonder-salkantay-tour!dapper hoor,echt respect!hadden jullie niet verwacht denk ik,sneeuw tijdens jullie vakantie,of wel?
lang leve de wifi,zodat we elkaar bijna elke dag ff kunnen spreken.hierdoor lijkt de afstand minder groot..meer alsof jullie tijdje op terschelling zitten ofzo ;-)
heb me aangemeld voor de mailing,dus kom maar door met jullie volgende verhaal!melis,goed om te horen dat je gelukkig een leuke verjaardag hebt gehad, met/door vetje!
meiden,geniet ervan en dikke kus!Jacq -
11 Oktober 2012 - 13:58
Marthe:
Lieve schatten,
wat een heerlijk verhaal!! Wat doen jullie toffe dingen, ben lichtelijk jaloers. Dat lopen was vast en zeker een overwinning, maar wat denk je van een grot met vleermuizen dan?! Ik doe het jullie niet na.
Girls, heel veel plezier en geniet van alles! Xx
-
12 Oktober 2012 - 21:05
Wilma :
Haha hilarisch geschreven. Ik zie het bijna voor me af en toe. Wat een belevenis meiden. Blijf genieten, lachen èn vooral reisverslagen schrijven. Groeten Wilma. O ja ik denk dat ik mijn vorige leven ergens in Bolivia woonde, zoet,zoet,zoet... -
16 Oktober 2012 - 14:16
Jona:
Leuk ja!,
Por vosotros una tiempo mu fantastico verder y nos piensamos dat het allemaal muchos goed klinkt.
Enjoyyy!
liefs Wendy en Jona -
25 Oktober 2012 - 12:57
Monique:
Zeg dames, het is al 20 dgn geleden, ik snak naar een nieuw avontuurlijk en gezellig verhaal van jullie!!! En anders tot zondag tijdens onze eerste skype sessie :-D
Xx M -
10 November 2012 - 18:44
Mia:
Hoi meiden,
Er was geen mailte bij mij binnengekomen, dus ik hoorde van opa dat jullie een stukje hadden geschreven, wat beleven jullie veel, geweldige tijd, goed dat jullie het gedaan hebben, geniet ervan
Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
