Caliente

Holaaaaa,

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties. Heel leuk voor ons dat mensen zo meeleven en dat doet ons ook elke keer weer beseffen hoe vet het is wat we allemaal doen :)

Inmiddels zijn we in Buenos Aires en hebben we een flink rondje gemaakt door Argentinie heen. De laatste keer waren we in Cafayate, vanuit daar zijn we naar Tafi de Valle gegaan. Dat is een klein stadje in een vallei. Zag er heel gaaf uit, maar was niet heel veel te beleven. Wel heel leuk om in rond te lopen want er stonden heel veel gave huizen met enorme tuinen met bbq's erin en gasthuizen etc. Daarna zijn we naar Cordoba gegaan. De meiden hadden een sneller tempo en zijn een dag eerder uit Cafayate vertrokken, weer lekker samen dus. Cordoba is de een na grootste stad in Argentinie. Daar zijn we lekker wezen shoppen want we konden wel weer is een leuk nieuw hempje gebruiken, want die we mee hebben zijn we goed zat haha. 's Avonds gingen we uiteten. Leuk tentje, aardige obers. Wij zaten lekker en hadden als voorgerecht springrolls besteld. Even vergeten dat we in Argentinie zijn en er dus sowieso vlees in zit. Wij met schaamrood op onze wangen verteld dat we geen vlees eten en dit dus niet op gaan eten. Lullig. Ook hadden we een heel lekker dipje gekregen bij ons brood. Melissa dacht dat het bospaddenstoelen dipje was. We zaten hier lekker van te smikkelen toen ik ineens dacht dat het misschien best wel naar pate smaakte. Wij gevraagd aan de ober of het con carne was (met vlees) en ja hoor natuurlijk zat er vlees in. Ze zullen wel gedacht hebben.. Gek om vlees gegeten te hebben, maar agh het is Argentinie en waarschijnlijk niet heel raar dat het ons overkomen is.. Welkom in Argentinie, VLEESCH!!

Ook hebben we geskydived in Cordoba. Dit wilde ik heel graag en Melissa had zoiets van; dan kan ik het net zo goed ook doen. Als we er toch zijn he ;) Het was zo'n gave ervaring!! Toen we in zo'n charmant 'pakje' gehesen werden met allemaal van die touwen en banden waren we klaar om het vliegtuig in te stappen. Zo een heel klein vliegtuigje die lekker schud enzo. Dat vond ik al een hele ervaring opzich.. Melissa zou als eerste moeten springen. UIteraard met instructeur, die zit zeg maar vast aan je rug want hij heeft de rugzak met de parachute. Toen ging het luik en kreeg ik de vraag van Melissa waarom we dit ook alweer deden.. Het was tijd om te gaan. Op het moment dat Melissa met dr benen buiten boord zat en ze zo angstig keek had ik het wel even met dr te doen. Toen haar instructeur en Melissa zich uit het vliegtuig lieten vallen zag ik nog in een fractie van een seconde de angst in Melissa dr ogen en durfde ik eigenlijk niet meer, zo angstig keek ze! Maar nu was het mijn beurt. Heel bijzonder om op 2,5 km hoogte jezelf uit een vleigtuig te storten en voor ongeveer 20 sec. met 200 km per uur naar beneden te razen. Gekkenhuis! Eenmaal beneden kwam ik erachter dat Melissa niet in dr broek had geplast en ik had het ook droog gehouden haha. Al met al een heel gave ervaring.

Na Cordoba zijn we naar Mendoza gegaan, heel gave stad!! Allemaal leuke pleintjes en parkje en brede straten en veeeeel minder mensen dan in Cordoba, we like!! Daar hebben we Victoria (1 van die meiden) weer even gezien en haar vergezeld met een picknick in de park. Zij ging daarna naar Buenos Aires. Mendoza staat bekend om de fiets wijn tours dus dat konden wij natuurlijk niet missen. Dus wij met de bus naar het kleine stadje waar al de wijngaarden zijn. We werden afgezet bij Mr. Hugo fiets verhuur. Een fantastische oudere man die helemaal blij was dat we er waren. Zijn dochter daarin tegen was iets geroutineerder en had een heel gepassioneerde gezellig uitleg over hoe of wat (NOT). Bij de fietsen moesten we helmen dragen. Wij vroegen of dit echt nodig was en zij vroeg waar wij vandaag kwamen. Uuh holland, hoezo? 'Aah, people from Holland refuse to were the helmets all the time'. Dus wij lekker die fiets op zonder de helm, samen met 2 jongens die we hadden ontmoet in de bus. We zijn langs een aantal wijngaarden gegaan om wijn te proeven en langs een chocolate factory. Om half 5 kwamen we erachter dat we nog niet geluncht hadden. Aah vandaar dat we zo licht in ons hoofd zijn. Dat was waarschijnlijk de wijn, maar goed ;) We kwamen erachter dat ze ook ergens iets met olie deden. Hopelijk serveren ze daar brood bij dachten we. En ja hoor, broodjes met olie, balsamico azijn en zongedroogde tomaatjes. Het is maar goed dat de mensen even weggingen toen het tijd was om dit te proeven want van proeven was niet echt sprake, het was meer schranzen inmiddels. Tijd om de fietsen in te leveren. Op de terug weg kregen we ineens politie esscort. Zogenaamd omdat het aan het einde van de middag gevaarlijk kan worden met berovingen van toeristen. Maar volgens mij zorgen ze er gewoon voor dat al die dronken toeristen veilig op bestemming aankomen zonder ongelukken te veroorzaken. Eenmaal aangekomen bij Mr. Hugo werden we onthaald alsof we z'n verloren kleindochters waren, met sapjes en al want we zouden wel dorstig zijn van het fietsen in de hitte (hij bedoelde waarschijnlijk van de wijn, subtiel allemaal hoor jongens;))
In Mendoza voor de rest lekker rondgelopen, uiteten geweest etc. Heerlijk!
Ook zijn we nog wezen raften, mede mogelijk gemaakt door mijn lieve vriendinntjes :D!! Dit was in een super mooie omgeving, alleen het water was kouhoud!! Smeltwater, direct uit de bergen, of we nog even wilde zwemmen? Nou nee dank je vriend. Maar Melissa, de bikkel die ze is, ging wel even. Spoort niet. Daarna nog even gechilled daar aan de bar met fantastich uitzicht en onwijs lekker weer. Wat een heerlijkheid allemaal.

Na het fantastische Mendoza (ik ben echt fan!) was het tijd om door te gaan naar Bariloche. Er werd gezegd dat het daar 13 graden zou zijn, nou dat was het gelukkig niet. Want stel je voor.. Bariloche ligt in het Lake District in Argentinie en er zijn heul veul bergen. 's Winters kan je daar schijnbaar zeer goed wintersporten. Maar nu was het er ook onwijs mooi en leuk. We zijn daar naar National Park LLao LLao gegaan. Je kon daar heel leuk hiken, een stuk door een bos en dan kwam je bij een lake aan. We hadden inmiddels al bijna 2,5 uur gelopen en volgens de kaart zou er een bus gaan vanaf dat punt. Nergens ook maar iets van een bus te bekennen, dan maar een stukje verder lopen of er ergens een bus ging. We moesten een heel stuk langs de weg en zagen iedereen op mountainbikes. Het was dus schijnbaar iets gebruikelijker om op fietsen de omgeving te verkennen. Nou en dat was het zeker want inmiddels hadden we weer een uur gelopen en er was nog steeds geen bus te bekennen. Uiteraard waren we het na bijna 4 uur gelopen te hebben in de brandende zon het goed zat en besloten we om te proberen te liften. Nou dat ging helaas voor geen meter, totdat we uiteindelijk wel werden opgepikt. De dame dacht dat we hulp wilden met waar we heen moesten, maar wij hebben haar met ons beste spaans (handen en voeten dus) uitgelegd dat we lekker achterin de auto wilden kruipen. Dit was gelukkig goed. Zij bleef maar lullen en wij begrepen er niks van. Uiteindelijk bleek dat ze ons probeerde uit te leggen dat we niet met een man mee mochten gaan want dat was gevaaarlijk. Super schattig. Zij en haar man hebben ons ook nog mee genomen naar een view point en dat (dat zal je niet verrassen) was mooi!!! Een uitzicht vanuit de bergen over de lake, met daarin bebosde eilanden en op de achtergrond bergen met besneeuwde toppen. Niet om aan te zien, bah ;) Later die dag kwamen we ze weer tegen in Bariloche zelf en begon ze weer een heel verhaal in het Spaans, wel schattig bedoeld maar ook wel akward als je het meeste niet begrijpt. Wij waren harstikke dankbaar voor deze mensen want zonder hun hadden we waarschijnlijk nog 2 of 3 uur moeten lopen. Melissa en Yvette weer met hun goede ideeen hoor haha.

Na Bariloche zijn we door gegaan naar El Bolson. Een hippie achtig dorpje ergens tussen de bergen. Leuk martkje, lekker weer en mooie omgeving. Dit leek ons het ideale moment om te gaan paardrijden. Wij dit geboekt in het hostel bij 1 of andere ranch, helemaal leuk. Vragen we aan de hostel eigenaar of we worden opgehaald (wat meestal zo is als je ergens iets van een tour boekt) nee, je moet even een stukje erheen lopen. Dat is ongeveer een uur lopen. WAT? Dat zeg je ook nu pas.. Maar agh, wij de volgende ochtend dapper die kant op. Door de bergen, lekker in de brandende zon berg op waarts wat natuurlijk 1,5 uur bleek te zijn, phoe was best heavy maar we hebben ook erg gelachen. Komen we op een gegeven moment om de hoek om staat er een enorme stier midden op de weg!! Wij schrikken ons kapot en ik durfde er echt absoluut niet langs. We wisten echt niet wat we moesten doen want we konden ook moeilijk helemaal terug lopen, we waren er bijna en wilden toch echt paardrijden. Gelukkig gelukkig kwam er een auto aan met een heldhaftige man erin want die joeg ff die stier op en die 'sprong' vrolijk weer terug over z'n hek. Phoe, dat was een opluchting. Ik had al allemaal scenario's in mn hoofd dat die stier ons ff daar midden in de bergen plat zou drukken. Al met al waren we super blij dat we aankwam en op de ranch. Ergens in de middle of nowhere dus.. De paarden stonden al op ons te wachten. Omdat we een korte broek aanhadden kregen we van die caps om onze benen van onze gids, want we zouden door de bossen gaan. We voelden onze heuse cowboys! Op het paard door het bos in de bergen, harstikke gaaf!! We gingen ook nog met de paarden door een soort van rivier enzo, helemaal tof. En het is maar goed dat we die caps om hadden want onze armen enzo zaten (zitten nu nog steeds) helemaal onder de wondjes van al die prikkelstruiken waar die paarden natuurlijk zonder pardon doorheen denderen. Heel gave tocht, die nog gaver was geweest als onze gids is ff 1 tel z'n klep had gehouden, want die kon lullen, m'n zus is er niks bij!! Pff!! Wij hadden natuurlijk geen zin om diezelfde barre tocht van 's ochtends weer helemaal terug te gaan lopen. Dus Melissa op dr charmants of die gids ons niet ff terug kon brengen, daar trapte die niet in.. Hij wilde wel een taxi voor ons bellen, dat wilde wij weer niet (gierige nederlandersss) wij onze zieligste gezichtjes opgezet en uiteindelijk had die geregeld dat we met iemand van de ranch terug konden rijden naar El Bolson. Zo ook weer geroggeld hihi!!
's Avonds waren we moe en wilden we heerlijk slapen. Dit was allemaal prima natuurlijk totdat er om 4.00 1 of andere dronken gast de kamer in kwam (die bleek ook in onze dorm te bivakkeren) en begon te snurken als een malle. Zo onwijs hard, daar is m'n vader niks bij (sorry pap) Ik probeerde er doorheen te slapen, maar dat lukte niet. Super frusterend! Uiteindelijk bedacht ik me dat er beneden een grote bank stond en zijn Melissa en ik daar maar op gaan liggen. Ieder met een hoofd aan 1 kant, super comfortabel. Dat is echt waar je voor betaald zeg maar. Het zware leven van een reiziger ;)

Daarna was het tijd om door te gaan naar Puerto Madryn. Dat ligt aan de oostkust en staat erom bekend dat je walvissen kan spotten. Dat leek ons wel wat. 's Ochtends uit de nachtbus, hup gelijk door naar een stadje een uurtje van Puerto Madryn vandaan om deze walvissen maar is van dichterbij te gaan bekijken. Daar aangekomen naar zo'n agency gesneld en daar bleek dat de poorten dicht waren gegaan en er geen boten de oceaan meer op mochten vanwege alle wind. DAT MEEN JE NIET? Nou, dat meenden ze wel. Super super balen want we waren speciaal naar Puerto Madryn gekomen voor de walvissen. De volgende dag werd er ook veel wind voorspeld en zou het dus waarschijnlijk ook niet kunnen. Onwijs balen want we hadden niet echt de tijd om nog langer daar te blijven, want een vriendin van Melissa zouden we ontmoeten in Buenos Aires en daar moesten we dus eigenlijk inmiddels wel heen. Balen balen balen. Toen bleek ook nog is dat de eerste bus pas weer om 18.00 terug zou gaan. Maar een beetje rondgehangen in dat stadje maar daar waren we op een gegeven moment ook wel klaar mee. Er waren wel een aantal van die grote toeristen bussen die gewoon weg gingen wanneer zij wilden natuurlijk (wij hadden een lokale bus genomen) dus wij (melissa dus) de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of er plek was voor ons. En dat was er, jeej!! Mochten we zomaar voor kratis mee, heerlijk! Komen die oude mensjes terug in de bus, heel de bus op z'n kop want wie zitten er ineens in hun bus? (niet letterlijk op zn kop natuurlijk, ik zie die oudjes al staan haha) Iedereen weer tegen ons aanlullen in het spaans, wel schattig allemaal. Maar ook wel lichtelijk ongemakkelijk dat we zo het middelpunt van de belangstelling waren een uur lang haha. Het was ook nog een zeer belangrijk ritje want hun gids (die wel engels kon) vertelde dat je ook 's ochtends heel vroeg ongeveer 13 km uit de stad aan de kust walvissen kon spotten. Dat was voor ons het proberen wel waard. We hadden alleen allebei eigenlijk geen zin om te gaan fietsen. Toen bleek dat je ook elektrische fietsen kon huren. Wij de volgende ochtend om 7.00 bij die fietsverhuur en kregen we een mountainbike met een motortje. Heerlijk. Wij snel daarheen gecrosst en bleken we de enige te zijn. We stonden echt nog geen minuut te kijken en zagen we de eerste walvis omhoog komen. Wij allebei gillen!! Zo gaaf om te zien en zo blij dat we ze toch zouden zien. In totaal hebben we een uur staan kijken, er waren 3 walvissen echt vlak voor de kust. Uiteindelijk eigenlijk zoveel gaver om samen aan een strandje te staan ipv met 80 anderen op een toeristen bootje gepropt. Echt super cool en we hadden echt veel geluk gehad want we schenen een beetje laat in het walvissen-aan-de-kust-seizoen te zijn.

Op naar Buenos Aires!! Daar zagen we 's ochtends in het hostel gelijk Marleen en zijn we daar de hele dag mee op stap geweest. Oa naar de beroemde begraafplaats waar Evita ligt. 's Avonds zijn we wezen stappen en de volgende dag een beetje gewinkeld en anders sights bekeken. We vermaken hier ons nog wel even. Morgen verhuizen we met z'n 3en naar een ander hostel in een andere wijk, gaan we daar de boel verkennen.

We hebben ook besloten een weekje Uruguay in onze reis op te nemen. Was niet perse de planning, maar he, nu we toch in de buurt zijn ;)

Weer een aantal opvallendheden:
-De mannen in Argentinie houden zich de hele dag alleen maar bezig met naar vrouwen kijken. Het is echt niet normaal!!! Zelfs politie etc zitten ongeneerd naar de konten van vrouwen te kijken. Overal waar je loopt krijg je opmerkingen (die ik, gelukkig, toch niet versta) van jonge jochies tot oude opaatjes. Ik moet zeggen dat ik deze vleeskeuring eigenlijk best wel heel vermoeiend vind. Maar ja, schijnt erbij te horen.. (belachelijk, maar goed)
-Het winkelpersoneel vraagt niet of ze je ergens mee kunnen helpen, maar achtervolgen je door de winkel op de hielen. Heel apart en om zenuwachtig van te worden!
-Iedereen drinkt hier mate. Dat is een soort heel sterke thee. Ze hebben een speciaal soort bekertje met heel veel kruiden daarin en lopen de hele dag met een thermoskan te zeulen, waar ze dus telkens een beetje in dit bekertje schenken. Het is wel een leuk gezicht want mate drink je niet alleen. Ze geven het altijd door aan elkaar enzo. It's all about the sharing. Feel the loveeeee man ;)
-Ze eten hier SUPER laat. Wat opzich redelijk normaal is in zo'n warm land en ook makkelijk aan aan te passen is. Zo rond 21.30 begint het avondeten maar er zijn ook mensen die om 23.30 pas eten. In de nachtbussen krijg je om 23.00 je avondeten. Wat wij dus standaard skippen.
-Mijn favoriete woord is hier Caliente! Dit betekend warm en ik vind het zo lekker tropisch klinken. Als iemand vraagt of je je broodje bijv opgewarmd wil roep ik altijd keihard door de winkel Calienteeeee. Ik kan het niet laten ;)

Tot dusver weer onze avonturen!

Dikke knuffels vanuit Buenos Aires
Melissa en Yvette