Indonesië

Toch maar een verslag vanuit Indonesië. Dit keer Yvette zonder Melissa. Ik ben met 2 vriendinnen, Josine en Marchien een maand aan het reizen door Indonesië.

Zondagavond kwamen we aan in medan, de hoofdstad van eiland Sumatra. Na een zeer lange, maar goede, vlucht waren we toe aan een goede nachtrust. We vonden dat we nog even moesten rekken met naar bed gaan omdat het pas 19:00 was. Wij op pad om wat eten te zoeken. Medan is geen leuke stad. Hectisch, smerig en vies warm. Om de hoek van het hotel zat een barretje en daar hebben we random iets van de kaart besteld aangezien niemand Engels kon en wij geen Indonesisch. Indonesisch eten is gelukkig fantastisch. Dus ook dat prima te bikken. Terug naar het hotel nog wat kakkerlakken ontweken (ik word zo hysterisch van die dingen, aah) en lekker slapen dachten wij. Ik kon in eerste instantie al niet slapen en toen ik eenmaal in slaap viel droomde ik zo vervelend dat ik om mij heen grijpend wakker werd. Oh ja, we slikken malaria pillen en een bijwerking daarvan is dus heavy dromen. Van de schrik lag ik weer minstens een uur wakker en zag ik Marchien overeind schieten en die begon flink uit haar nek te zwetsen. Ook een nare droom. Niet gauw daarna werd ook Josine wakker van een nare droom. We moesten even van de schrik bekomen dus we konden wel even een spelletje doen vonden we. Ik had beverbende mee genomen (en soort kaartspel) en fanatiek als we zijn, hebben we dit 2 uur lang midden in de nacht zitten spelen totdat we in slaap vielen.

De volgende ochtend snel de stad uit om te doen waar we voor naar Sumatra gekomen waren; de jungletour. Wij stonden netjes aan de weg op zoek naar een taxi, maar nergens hier ja duidelijk wat een taxi is. Uiteindelijk was er een jochie zo dapper om ons alle3 + onze backpacks mee te nemen in zijn tuktuk. Ik mocht achterop de brommer. Na half medan door gecrost te zijn, waarbij er een poging is gedaan Josine haar tas uit haar handen te trekken door een andere brommer, kwamen we aan bij de minibus. Die zou ons naar Bukit Lawang brengen. Waar we Josine altijd pesten met haar lengte (ze is 20 centimeter kleiner dan ik) kwam dat nu mooi uit voor haar. Zij kon lekker zitten maar Marchien en ik zaten met onze benen in onze nek achterin in die minibus 3 uur lang. Eenmaal aangekomen in Bukit Lawang hebben we een leuk hostel gezocht (een prima 3 persoonskamer voor 1 euro per persoon) en een tour geboekt. Die dag waren we nog zo moe van de vliegreis, jetlag en gebroken nacht in medan, dat we van ellende niet meer wisten waar we het zoeken moesten. Ik viel zelfs in slaap op een stoel midden in een internet café toen ik even op Josine moest wachten. Wij maar snel naar bed rond 20:00 want we waren gebroken! Voor het hostel werd flink gezongen en gitaar gespeeld, waar een normaal mens echt niet van kan slapen, maar wij vielen prinsheerlijk in slaap!

De volgende ochtend vertrokken we op de 2 daagse jungletour. Er gingen nog 2 Nederlandse meiden en een stel uit Duitsland mee + 2 gidsen (2 gasten van 25). We hadden nog geen 2 stappen in de jungle gezet of het zweet gutste van ons lijf. Niet normaal!! Al vrij snel zagen we de eerste oerang oetan slingeren!!! Wauw wat super gaaf was dat!! Wat een super gave dieren. Sommige hadden ook kleintjes, wat helemaal cute was! Onze gids was een echte jungleboy, want we gingen kriskras door de jungle. Off the beaten road zeg maar. Na een flinke hike en he-le-maal doorweekt te zijn kregen we lunch. Fantastisch!! In zo'n bananenblad kregen we heerlijke rijst met omelet en komkommer met als toetje passievrucht en de lekkerste ananas ever. Met volle buiken en enigszins opgedroogde lijven konden we er weer tegen aan. Onze gids dacht blijkbaar dat we ervaren jungle lopers waren ofzo want hij ging als een malle. En wij er maar achteraan met het zweet wat over onze neus van onze gezicht drupte. Super om je grenzen zo te verleggen. Ondertussen kwamen we ook nog gibbons en Thomas aapjes tegen. De laatste waren heel mak, kalm en lief blijkbaar, daar kon je zo met op de foto. Dus dat hebben we natuurlijk, heerlijk cliché, gedaan. We kwamen ook langs een waterval waar we even verkoeling konden zoeken voordat we het laatste stuk richting ons kamp zouden beginnen. Over rotsen en langs smalle "paden" vervolgde we onze weg. Rond 15:00 kwamen we aan in ons kamp. Dit was ook bij een waterval en een beekje. In dit ondiepe beekje liepen 2 varanen. Iewl die vind ik zo eng! Maar ze waren gelukkig bang voor ons en dus zo weg. Er slingerden ook allemaal makaken door de bomen rond ons kamp. Super super gaaf. Kleintjes die natuurlijk te cute waren en een paar enge grote gespierde mannetjes. Ze waren natuurlijk op zoek naar eten en sommige best brutaal. Ik voorspel dat je daar over een paar jaar niet meer kan zijn omdat ze het eten gewoon uit je handen trekken of agri worden. Wel zonde... Maar wij konden er volop van genieten en mooie foto's maken! Nog even snel een duik genomen in de waterval voor de nodige verkoeling en toen begon het te regenen. Er stond een soort grote tent (een paar palen en een zwart zeil) waar 7 matjes naast elkaar lagen en de voorkant open was. Het eten was weer fantastisch. Ook voor de vega's is er genoeg. Ze doen veel met omelet en sojabonen, heerlijk. 's avonds hebben we kaart spelletjes zitten doen en gezellig zitten kletsen. Op een gegeven moment werd iedereen moe en wilde gaan slapen. Het was pas 21:00! Josine en ik waren nog lang niet moe (of last van onze jetlag, net hoe je het noemen wilt) en hebben ontzettend gelachen (en waarschijnlijk anderen geïrriteerd) met het spel 'dier in je hoofd', een soort 'wie is het'. Ook wij werden moe en deden een poging tot slapen, dit viel niet mee aangezien de matjes er net zo goed niet hadden kunnen liggen want we lagen letterlijk op de grond, auch. Na een zware nacht was iedereen om 6:30 wel klaar met pogingen doen om te slapen. Wakker worden midden in de jungle met het geluid van de waterval en rond slingerende aapjes is onbeschrijfelijk!! Zo vet! We hebben lekker rustig aan gedaan en zijn pas 10:00 weer vertrokken. Of we de moeilijke of de makkelijke route wilden doen. We wilden allemaal wel de moeilijke route doen, op 1 chick na die al 1,5 dag liep te zeiken (nee, niet eens ik!). Nou, dat hebben we geweten dat het een moeilijke route was. Recht omhoog moesten we. Bizar zwaar, maar het was het totaal waard want we kwamen aan op de berg met uitZicht over de jungle. Geen eens een foto gemaakt, want dat krijg je toch niet vastgelegd. Daar genoten van het uitzicht!! Toen begon onze tocht naar beneden. Ik vond het heel zwaar. Echt recht naar beneden. Na 3x vallen en overal pijn was ik er goed klaar mee. Ik wilde in staking maar dat ging niet ;-). Beneden aangekomen was daar een rivier waar van op terug gingen raften richting Bukit Lawang. De raft was 5 grote banden aan elkaar geknoopt en 1 'bestuurder'. We konden dus lekker om ons heen kijken terwijl we verkoeling kregen van al het water over ons heen. Na deze tocht die precies stopte voor ons hostel was de jungletour voorbij. Wat een gave ervaring. We zijn heel blij dat we hiervoor naar Sumatra zijn gekomen.

Omdat het niet lukte met het jungle internet een ticket te boeken van Sumatra naar Java besloten we vanuit de jungletour gelijk naar het vliegveld te gaan om te kijken of er een vliegtuig zou gaan die avond. De taxi chauffeur was zo schattig!! Hij moest de hele tijd heel hoog lachen en dit vonden Marchien en Josine weer zo grappig dat zij ontzettend moesten lachen en daar moest ik dan weer van lachen. Wat een rit! Die kerel vond Marchien haar naam blijkbaar nog al bijzonder en riep de hele tijd: Magiiiiieeeeen. Heel melig en je snapt dat wij Marchien nu ook zo noemen :-). Daar eenmaal aangekomen om 21:00 bleek dat er de volgende ochtend om 7:00 een vlucht zou gaan. Aangezien het dichtstbijzijnde hotel een uur rijden was en dat ons dus sowieso weer 2 uur zou kosten besloten we op het vliegveld te crashen. Dit was niet de leukste beslissing aller tijden maar het leven van een backpacker gaat niet over rozen ;-). We hebben op een afgelegen plekje op het vliegveld een poging tot slapen gedaan..

Aangekomen op het eiland Java in de stad Yogyakarta, waren we natuurlijk helemaal dood. Maar het was pas ochtend dus we gingen niet slapen. We hebben Yogyakarta een beetje ontdekt. Maar rond 19:00 vielen we zowat lopend in slaap. We zijn om 20:00 gaan slapen en ik heb geslapen tot 8:40. Zo! Ik was er weer. Die dag hebben we oa gezien waar en hoe ze batik maken, dat is kunst op een doek (joh!) Ze hebben een speciale verftechniek en het doek waar ze het op maken kan je opvouwen en eventueel wassen. Thuis kan je het laten inlijsten. Josine heeft een heel mooie gekocht. 's Avonds hebben we een cooking class gehad van een te cute vrouwtje. Zij heeft ons geleerd satestokjes te maken van tofoe en tempe en hoe je dat lekker kruid uiteraard. Ook heeft ze ons geleerd een gele curry te maken. Het was heel leuk om te doen en we mochten het heerlijk zelf op eten. Thuis ook gauw een keer maken, mjam!
Die avond weer vroeg naar bed want we moesten die nacht om 3:00 op. We hadden scooters gehuurd en zijn 's nachts richting de borobudur (boedistische tempel) gereden. Ze rijden hier links, dus gelukkig was het nacht en rustig zodat we een beetje konden wennen. Marchien bij Josine achterop, zij had de kaart. Wij scheuren op die scooters, heerlijk. Marchien was een briljante map want we zijn in 1x goed gereden! We hebben de zon op zien komen in de borobudur, dat was heel bijzonder en wat ben ik blij met m'n nieuwe camera want die heeft het perfect vast kunnen leggen! Op een gegeven moment werd het drukker en kwamen de schoolreisjes. Blijkbaar zijn we bijzonder want ze wilden allemaal met ons op de foto. Stonden we daar.. Ik voelde me net beyonce (ja, bijna..) Toen op de scooter terug en het landschap bleek super mooi, dat hadden we natuurlijk op de heenweg niet gezien. Overal rijstvelden en leuke authentieke dorpjes. Maar we moesten onze ogen op de weg houden want mensen rijden hier als gekken! Een paar auto's en overal scooters die aan het toeteren zijn en van links en rechts inhalen. Marchien was blij dat ze achterop zat en vond ons heel stoer.
Eind van de middag zijn we naar Pranabam gereden op de scooters. Dit is een hindoeïstische tempel. Ook weer heel mooi en bijzonder. Daar hebben we de zon onder zien gaan. Op de de scooters weer terug in de chaos. Genoeg beleefd zou je zeggen, maar het was zaterdagavond dus omkleden en de stad in. Tijdens het eten waren we helemaal dood, duh! Snel naar Eem barretje vertrokken en er maar wat bier in gegooid, werkt altijd :-). Er was een live band die wat rock nummer speelden, best leuk. Tijdens hun pauze kwamen ze bij ons zitten en wilden ze van alles van ons weten, gezellig zitten praten en Marchien heeft ze ontzettend in de maling zitten nemen zoals alleen Marchien dat kan, heerlijk. Door naar een ander barretje. We wilden nog 1 klein biertje. Ze verkochten alleen van die enorme. Dus je kan je voorstellen hoe we er inmiddels bij liepen na zo weinig slaap.. Daar speelde een reggae bandje die heel goed waren en hebben we gesocialized met Indo's en gedanst. Ik wist niet dat ik kon dansen op reggae, maar toen blijkbaar wel ;-).
Het is sowieso opvallend dat Indo's over het algemeen heel aardig zijn. Ze willen je prima helpen als je ergens niet uitkomt en noemen je dan vrolijk; Blanda/Blenda wat iets als Nederland(er) betekend.
Er zijn hier een soort tuktuks die je becak noemt. Daar kan je eigenlijk maar met z'n 2en in maar wij proppen ons met z'n 3en erin. Die gasten maar fietsen in de hitte. 1 iemand z'n ketting brak zelfs, zielig!!!

De volgende dag zijn aan het einde van de dag richting semerang vertrokken. Daar aangekomen in een leuk hotelletje in China town was er nog wel een kamer voor ons, perfect! Eenmaal betaald werd ons de kamer gewezen, daar stond 1 bed wat meer door ging voor een twijfelaar dan voor een tweepersoonsbed. Er was ook geen ruimte voor een extra bed. Daar konden wij toch makkelijk met z'n 3en in vonden de vriendelijke Chinezen.. Nah agh, wel lekker goedkoop want je betaald per kamer.. Na een niet zo beste nacht wilden we naar de haven om een boot te pakken naar Karimunjawa Islands. Mensen keken ons raar aan want we waren blijkbaar in de verkeerde stad (foutieve info in de Lonely planet!) We zijn toen snel (meer dan 2 uur) naar die andere stad gesjeesd om daar een boot te pakken. Boten gaan maar een paar keer per week dus we waren blij toen we uiteindelijk op de boot zaten. Het eiland was heel tof! Nog niet zo ontdekt door de toeristen dus heel authentiek, maar wel weinig faciliteiten. Gelukkig bood de Lonely planet hier wel uitkomst want er bleken 2 dikke resorts op het eiland te zitten en die hadden mooie stranden waar je tegen betaling op mocht (nooit hoeven betalen, maar goed) heerlijk gechilled. In de avonden met een kampvuur en wat andere reizigers op het strand gezeten. Heerlijk. We hadden net bedacht dat we tot donderdag zouden blijven ipv tot woensdag toen bleek dat de boot van woensdag niet ging vanwege het 'slechte weer', niets van te merken. Sommige mensen wel in de stress want die hadden een vliegtuig te halen. Uiteindelijk ging de boot donderdag wel gewoon dus is, volgens mij, niemand in de problemen gekomen. We zijn ook een dag gaan eiland hoppen want rond het main eiland zijn nog veel andere kleine eilandjes. Josine geeft met (kleine, maar toch!) haaien gezwommen. Marchien en ik hebben dapper toe gekeken ;-) We hebben ook gesnorkeld wat heel mooi was en geluncht op een onbewoond eiland. Prachtige dag!

Inmiddels zijn we terug in Yogyakarta met mensen die we hebben ontmoet op de Islands. Vandaag een chilldag gehouden en de hele tijd met elkaar zitten kaarten, wat heel gezellig was want we hebben allemaal een beetje dezelfde humor. Marchien stelt zich hier namelijk voor als Theo ipv als Marchien, vind ze makkelijker... Dus Arthur noemde haar, volledig terecht, Mental Theo haha! Morgen gaan we met een aantal van deze mensen vroeg naar bromo. Dat is een (actieve!) vulkaan. Vanuit daar door Bali.