WORKING Holiday Visa

Zo, waar waren we gebleven.
Inmiddels zijn we nog steeds in Sydney en heel wat ervaringen rijker.

Het 11 daagse evenement waar we voor gingen solliciteren waren we aangenomen samen met nog 80 anderen die daar waren. We zijn vervolgens nooit ingeroosterd.. Goh, misschien had je iets minder mensen aan moeten nemen..
Ondanks het weinige succes wilden we toch in Sydney een baantje vinden. Het lukt iedereen dan moet ons het toch ook lukken. En als we nu weg zouden gaan voelde het een beetje als zonde dat we zoveel tijd en moeite hadden geïnvesteerd in een baantje zoeken in Sydney.
Onzin natuurlijk maar wij vonden dat het MOEST lukken om geld te verdienen in Sydney. Nadat we bij een bakker $13,00 per uur aangeboden kregen waren we er officieel klaar mee. 13 dollar is omgerekend minder dan 10 euro, niet slecht zou je zeggen. Maar het minimum loon is hier 18 dollar per uur en dat is niet voor niets. Het is hier niet goedkoop, zoals bekend.

Ze zijn hier ontzettend aan het bouwen aan de weg, overal. Nog erger dan in Utrecht, zo mogelijk. En door alle regeltjes in Australie moet het super extreem zichtbaar en veilig gebeuren. Dat betekend dat er traffic controllers nodig zijn. Dus als ze een stoep aan het bouwen zijn waar je prima met wat pionnetjes afkan willen ze hier in australie dat er minsten 2 traffic controllers aanwezig zijn om de veiligheid in de gaten te houden. Wanneer het wat serieuzer wordt is als er 1 rijbaan in gebruik is. Dan moet je samen met een andere chick om de beurt een paar auto’s doorlaten.
Tot zover de uitleg. Wij besloten dat te gaan doen. De cursus zou dinsdag zijn en we hebben toen even pauze gehouden van werk zoeken tot die tijd. Lekker van het weer genoten, bodyboarden, met onze matties chillen etc.
De cursus dag 1 was saai. Op dag 1 haal je je White Card. Die moet iedereen hebben als je zoiets gaat doen, dus ook bouwvakkers. Het is allemaal logica wat je leert. Dat je een helm op moet en op je veiligheid moet letten op een worksite, duh! Ze vertelde allerlei saaie dingen waar je nooit mee (zoals welke organisaties alles controleren en blablabla) en toetsje doen en BAM, White Card binnen. Dag 2: op naar de blue card. Gelukkig was dit een stuk minder saai omdat deze cursus echt gericht is op traffic controllen. Je leert alle regels, wat wel te doen wat niet te doen, wat zijn jouw verantwoordelijkheden en wat niet. We moesten ook een “praktijk” toets doen. Daar is het filmpje van op facebook een paar weken geleden. Dat wijffie dat rond scheurt op een scootmobiel wat een auto voor moet stellen. Nog een schriftelijke toets en BAM wij zijn traffic controllers!
Nu nog werk vinden. Ook dit is een branche waar veel competitie is, veel mensen willen het doen. Blijkbaar omdat het makkelijk is en goed verdiend. Waar wij een klein streepje voor hebben is onze beschikbaarheid. Veel studenten doen het en zijn natuurlijk niet altijd beschikbaar, wij wel. Traffic controllen doe je of bij een vast bouwbedrijf, waarvan jij dan de traffic controller bent. Of je doet het via een agency en je wordt elke dag ergens anders neer gezet. Ons leek opzich wel chill via een agency. Je krijgt dan vaak de avond daarvoor een smsje met waar je moet zijn en of je kan. Zo kan je ook af en toe nog is een dag niet kunnen. Wij online ongeveer overal ons ingeschreven en verzonnen dat we al ervaring hadden in NL (ze zouden hier zelfs een ervaren putjesschepper willen, who cares it’s an easy job) Ook hadden we Gumtree afgezocht (de Australische marktplaats) en zelf een advertentie gezet op Gumtree. Zovan; wij zijn 2 meiden die beschikbaar zijn voor traffic control! Die zaterdag kregen we een berichtje of 1 van ons fulltime beschikbaar was en geïnteresseerd in een baan. Uuh ja. Dit was dus een bouwbedrijf die een 2e vaste traffic controller zocht naast diegene die ze al hadden. We hadden besloten dat ik (Yvette) dat maar moest gaan doen aangezien Melissa niet fulltime beschikbaar is. Melissa kreeg namelijk ineens super veel diensten in de bar waar ze een paar weken geleden al aangenomen was. Dus op maandagochtend stond ik om 6:30 op de bouwplaats. Niet alleen ik keek mn ogen uit. Alleen maar Libanese mannen! Die vroegen zich natuurlijk af wat die chick kwam doen. Diegene die mij had uitgenodigd was heel aardig verder en de andere traffic controller ook. Dus wij naar de worksite gereden (zowat een uur rijden). Daar bleek al gauw dat de dingen anders gingen dan wij op de cursus geleerd hadden. De bouwvakkers/stratenmakers (de libanese mannen ja) deden maar wat. Geen communicatie, gewoon paf een heftruck in z’ n achteruit zetten terwijl ik net een bus had doorgelaten. Al bijna een ongeluk op de eerste dag. Met verbazing deelde ik dit met de andere traffic controller en die verbaasde het niets. Hij zei dat deze mannen amper communiceren en verwachten dat je hun gedachten kan lezen van wat ze gaan doen. Blijkbaar had ik een luikje geopende want er ging me toch een beerput open, niet normaal! Deze beste man kon alleen maar zeiken op dit bedrijf en de jongens die er werkten. Aan het einde van de dag vielen de oren zowat van m’ n kop. Ook bleek dat ik pas betaald werd vanaf dat we op de worksite waren. Heel raar want als ik mij om 6:30 moet melden wil ik ook vanaf dan betaald worden en niet vanaf een uur later! Melissa had die dag toch ook een job binnen gesprokkeld via facebook. Een supervisor zoekt dan iemand en knalt dat op een speciale facebook pagina en als je super snel reageert ben je misschien de eerste en kan je komen werken. Voordeel hiervan is dat ze niet om je ervaring vragen vaak. Melissa had een leuke dag gehad en alles ging zoals het hoorde. Dinsdag ging ik weer en werd ik helemaal gek want er was niets te doen!! Het was midden in een woonwijk waar amper verkeer was. Ik heb letterlijk de hele dag staan toekijken hoe de mannen de stoep aan het maken waren terwijl die andere gek in m’n oor zat te tetteren met z’n negatieve gezeik. Wij moesten pedestrian control doen maar er waren geen eens pedestrians (voetgangers dus). Worst day ever. Inmiddels appte Melissa of ik de volgende dag haar plek in wilde nemen waar zij werkte want zij kon niet ivm haar werk in de pub en dat bedrijf wilden mij wel proberen. Ik tegen dat lieftallige bedrijf gezegd dat ik niet meer terug kom. Wel lang getwijfeld want ik kon daar 6 dagen per week werken. Maar na de 2e dag werd ik al helemaal gek. Ik zag de ongelukken al voor me (en dan ben ik dus verantwoordelijk als traffic controller) en die negativiteit van die kerel kon ik geen dag langer meer aanhoren.

Melissa en ik hebben nu vooral werk vanaf die facebook site. Vaak als ze iemand vragen voor de volgende dag en als je doet het goed kom je soort in hun bestand dus komt er meer werk uit. Zo zijn we nu een beetje aan het werk. Helaas geen 5 dagen per week maar als we werken is het wel 10 uur op een dag, heel normaal hier! Opzich prima want we zijn hier om geld te verdienen. De laatste 2 dagen heb ik bij een Iers bedrijf gewerkt. Er zijn heeeel veeeel Ierse bouwbedrijven in Sydney. Al die chicks die traffic controller zijn, zijn bijna allemaal Iers. Vraag me niet waarom. Maar ze zijn wel lachen. Dit laatste bedrijf doet ook niet moeilijk qua uren, als ik ergens om 7:00 moet zijn word ik vanaf dan betaald. Als je tot 16:45 hebt gewerkt schrijven ze gewoon tot 17:00, heerlijk haha! Klinkt normaal maar dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend hier.

Door dit werk moeten we super vroeg op. Vaak ergens tussen 5:45 en 6:15. Iedereen die me kent weet dat ik daar geen ster in ben. Voor de mensen die me minder goed kennen.. Het gaat als volgt: de wekker gaat, daar word ik wakker van en het eerste wat ik denk is; NEE!! GEWOON NEE. Dan open ik mn ogen en zie ik dat het nog donker is en denk ik; ik kan ook gewoon niet gaan. Dan kijk ik naast me en zie ik Melissa liggen en denk ik; zij werkt ook zo hard jij gaat er ook uit met je dikke reet. Als Melissa dan wakker van me wordt en met me probeert te kletsen krijgt ze de volle laag over hoe vroeg het is en waarom we dit werk zijn gaan doen en ik het nu al zat ben. Melissa houd dan wijselijk haar mond, geeft me een klap op m’n reet en dan stap ik de deur uit met een donderwolk boven m’n hoofd. Als ik dan in de bus of tram zit zie ik dat ik niet de enige ben die vroeg naar zijn werk moet en dat scheelt. Vervolgens kom ik op werk en moet ik wel aardig doen. Daar knapt je humeur ook van op. Als ik dan eenmaal aan het werk ben bedenk ik hoe vroeg ik die avond wel niet naar bed ga. Daarna ga ik uitrekenen hoeveel ik die dag ga verdienen en klaart m’n humeur langzaam een beetje op. Als dan rond een uurtje of 10 de zon tevoorschijn komt denk ik; mooi leven heb ik, beetje hier staan in de zon en geld verdienen. En aan het einde van de dag vragen ze of ik morgen weer kan en zeg ik; ja graag(en dat meen ik op dat moment)! En de volgende ochtend begint het ritueel weer opnieuw.

Iedereen hier op straat werkt moet ongeveer dezelfde kleren aan. Dus traffic controllers, bouwvakkers, vrachtwagen chauffeurs, postbodes etc. Ze willen dat je zichtbaar bent. Ze noemen die kleren highly visible clothing. Het is zo charmant, je wilt het niet weten. Fel oranje of geel shirt met donkerblauw, een donkerblauwe of beige worker broek met allemaal van die zakken en dan super charmante schoenen met stalen neus. Allemaal verplicht. Het is dus super duidelijk wie er naar zijn/haar werk gaat ’s ochtends. Dat is wel grappig vind ik. Je ziet mensen wel kijken want ik ben ongeveer het enige meisje dat tussen al die bouwvakkers zit. Gek eigenlijk want traffic controllers zijn bijna altijd vrouwen maar die zie je niet zoveel in de bussen en treinen ofzo. De reden dat traffic controllers vooral vrouwen zijn is omdat ze schijnbaar minder agressie opwekken. Ozzy’s worden namelijk nogal agri van al het oponthoud in het verkeer. Mensen schelden je soms uit en in sommige gevallen worden er met dingen gegooid (dat laatste heb ik nog niet gehad gelukkig).

Melissa maakt ondertussen veel uurtjes in de pub waar ze werkt. Het is wel een toffe zaak want beneden is een pub. Echt Australisch. Veel mensen komen daar na werk een biertje en een daghap doen. In dat zelfde gebouw zit op de 1e en 2e verdieping een club, daar werkt ze ook en op het dak zit een wat chiquer restaurant, daar moet ze ook wel eens werken. Genoeg werk dus. Hier hebben ze in de horeca ook nog is een weekendtoeslag. Dus dat is mooi meegenomen natuurlijk. Soms is ze zelfs zo gek om eerst een dag als traffic controller te werken, na 10 uur op je voeten staan (meestal loop je niet maar sta je op 1 plek) en gaat ze daarna nog een paar uur in de pub werken. Waar je uiteraard ook alleen maar staat. Hebben jullie al bijna medelijden met ons ;-)
Tijdens Pasen moest ze, via deze pub, in een VIP box van een paardenrace werken. Deze mensen betalen per jaar een paar duizend dollar voor die box en vervolgens nog een paar duizend dollar voor al het eten en drinken die dag. Allemaal poepie chique dus en Melissa daartussen in d’r witte blousje en zwarte stropdas. Ik had het graag gezien. Zo maken we het een en ander mee hier in Ozzyland.

We hebben het te gek hier! We al ruim zijn al 2 maanden weg nu. De tijd gaat veel te snel!!! Hopelijk nog 2/3/4 weken werken en kunnen we daarna verder reizen. Het is hier inmiddels herfst. Het warmt wat langzamer op gedurende de dag en wordt sneller kouder en donker ’s avonds. Ook is er meer regen! Daarvoor zijn we potjandikke niet in Australië ;-)

Verder doen we tussen de bedrijven door genoeg leuke dingen natuurlijk. We zijn inmiddels verhuisd naar een andere kamer. Helaas iets minder chill dan de vorige maar je kan niet altijd geluk hebben. Hij is 2 straten achter waar we eerst zaten dus dat is wel super handig qua locatie (vlakbij Centraal Station dus je bent overal zo). Verder gaan we natuurlijk naar het strand en zijn we Sydney aan ontdekken. Soms zit je in de tram en kijk je op, zie je ineens de harbour brigde en opera house. Echt gaaf. We wonen echt even in Sydney. Mooi gevoel.

Tot zover weer even de update.
We vinden de reacties super leuk om te lezen, dus hint hint :-D!!

Liefs Melissa en Yvette