Westcoast travels

Een tijdje geleden sinds onze laatste blog. Daarin schreven we dat we net onze eerste twee weken op bamurru erop hadden zitten en er waarschijnlijk nog twee gingen doen. Uiteindelijk hebben we er in totaal zeven gedaan! Toen we terug kwamen na die twee weken merkten we dat we al vrij goed ingewerkt waren en ging het ons allemaal steeds een beetje makkelijker af. Hoewel die twee weken wel onze zwaarste twee weken daar waren omdat er iets minder personeel was en een nieuw meisje van 18 die het gewoon allemaal niet zo snel oppakte, dubbel zo hard werken dus. Die weken heb ik voor het eerst in mijn leven spierpijn in mijn handen gehad. Bedden super strak opmaken en vervolgens ’s avonds weer met borden lopen is blijkbaar vrij belastend voor je handen haha. Als we ’s ochtends wakker werden stonden onze handen helemaal als een berenklauw. Maar ja je moet toch weer die bedden opmaken. Dat waren week drie en vier. Toen besloten we, gek genoeg, toch nog te gaan voor week vijf en zes. We vonden dat we het niet konden maken zo snel al weer weg te gaan. De meeste mensen werken sowieso daar voor een seizoen en anders een half seizoen. Het seizoen is een half jaar, dus na vier weken weggaan zou een beetje snel zijn. Plus dat de centjes natuurlijk wel heel lekker waren aangezien we daar gratis sliepen en aten. Alles wat we verdienden spaarden we ook. In de week vrij tussen week vier en week vijf zijn we weer gaan kamperen op dezelfde plek als die eerste week vrij. Het was daar zo lekker. Gratis kamperen en overal rockpools zoals ze dat hier noemen. We moesten echt onwijs bijkomen van die week drie en vier werken. Week vijf en zes waren al een stuk beter te doen. Het liep inmiddels tegen eind augustus/begin september en het hoog hoog seizoen liep tegen een einde. Iets minder gasten, allemaal even iets minder rennen en vliegen. Daardoor kregen we ook andere dingen te doen. De manager begon dingen alvast op te ruimen en weg te gooien vanwege einde seizoen etc, dus moesten wij (lees; ik, want Melissa durfde niet) naar de brandstapel rijden. Ze hadden daar zo’n oude truck dat je elke keer blij was als die überhaupt nog startte. En een geluid dat die maakte als je hemm startte, hilarisch. Het leek wel of je op een formule 1 baan stond. Ik scheuren in dat verrotte ding, heerlijk! Ook kwamen we soms klem te zitten met staff en mocht ik met de safari 4 wheel drive open auto (zo’n ding waar 12 mensen oppassen) gasten ophalen van de airstrip. Was wel echt leuk om af en toe even andere dingetjes te doen want dat was normaal de taak van de guides. Ook leuk dat je op een gegeven moment je weg kent op zo’n terrein waar alles op elkaar lijkt en je heel gemakkelijk kan verdwalen en op gegeten kan worden door een buffalo ;-). Toen wij de baas vertelden (lees; ik, want Melissa durfde niet) dat we weggingen smeekte hij ons dat alsjeblieft niet te doen. Wel gek hoor, zo’n enorm stoere vent. Een echte Australian Bushman zoals ze dat hier noemen die jou vraagt alsjeblieft langer te blijven. Hij wist niet dat we natuurlijk al langer waren gebleven dan ons eerste plan was en we eigenlijk echt weg moesten als we alles nog wilden doen in Australië voordat we naar huis gingen. OF we er dan alsjeblieft over na wilden denken er nog 1 week aan te plakken zonder pauze. Ja, 21 dagen achter elkaar werken. Helemaal geen zin in natuurlijk maar we wilden het goed afsluiten daar. Dus uiteindelijk hebben we daar in totaal zeven weken gewerkt in plaats van 4! Het was een ervaring om nooit meer te vergeten. Hoe zwaar het werk ook was, ik had het nooit willen missen, wat een ervaring! We waren echt in Australië zoals je Australië voor je hebt. In the middle of nowhere, overal dieren die je van alles aan kunnen doen. Zo donker dat het licht van de maan schaduwen creëert, de sterren zo fel als je ze nog nooit hebt gezien! Een echte Australian Bushman als manager die gerust even een slang beetpakt die die tegen komt omdat die zoveel kennis heeft van slangen dat die precies weet bij welke die dat wel en niet kan doen. Aangezien die die week daarvoor nog naar een venomous snake handeling course in Melbourne was geweest. Ja dat lees je goed, een venomous snake handeling course! Lekker scheuren over rode dirt roads, het vee van de airstrip afjagen vlak voordat het vliegtuigje gaat landen, snel een duik in het zwembad nemen als alle gasten op tour zijn en zo moe en voldaan zijn dat je voordat je beide benen in bed hebt je al slaapt!! Onze manager was zo blij met ons dat we zijn uitgenodigd om de volgende keer dat we in Australië zijn een nachtje te komen logeren als gasten (een nacht is 800 dollar waard) De manager stond niet bekend als de meest benaderbare kerel, maar wij konden niet stuk bij hem. Hij zei dat als we een job recommendation nodig hadden hij een ‘glowing one’ zou geven. Hij zei zelden zulke harde werkers had gezien. Zo, die veer krijgen we voorlopig niet meer uit onze kont ;-)

Daarna eindelijk weer tijd lekker verder te reizen, jeej!! We konden niet wachten. Nadat ongeveer iedereen ons bang had gemaakt over onze trip van Darwin naar Perth stapten we met samen geknepen billetjes in de auto. Eerst moesten we van Darwin naar Broome zien te komen. We hadden goed gepland waar we zouden stoppen/overnachten want niet alle plekken bleken even veilig hadden we vernomen van onze collega’s op Bamurru. Onze eerste stop was gelijk fantastisch!! Dat was een super chille camping ergens bovenop een flinke heuvel met uitzicht over een meer dat weer tussen andere bergen lag. Die camping had ook een infinity pool zoals ze dat noemen. Daar is de foto van op facebook/instagram van een paar weken geleden dat ik de handstand doe ik een zwembad met fantastich uitzicht! Daar zijn we gelijk 2 nachten gebleven.
Daarna zijn we naar El Questro gegaan, daar kon je een vette hike maken richting een waterval waar je in mocht zwemmen. Hiervoor moesten we een stukje over the Gibb River Road. De Gibb River Road (GRR) is echt een begrip in Australië. Het is een weg die je alleen mag rijden met een 4 wheel drive auto (behalve dat eerste stuk dat wij gereden hebben) De GRR is echt voor de die hards. Je moet minstens 30 liter water meehebben, extra benzine en 2 extra autobanden omdat er gewoon HELEMAAL NIKS is. Super gaaf maar niet met de auto die wij hebben. Het eerste stuk was gelukkig wel begaanbaar en wat een uitzichten. Zo mooi, zo overweldigend! Echte outback! Ik moest bijna een traantje laten, zo gaaf gewoon!

Na een paar dagen rijden vanaf Darwin met ondertussen leuke stops, kwamen we aan in Broome. Het eerste plaatsje aan de westkust voor ons. Broome staat bekend om z’n mooie stranden en om z’n horizontale waterval. Vanwege eb en vloed en iets met bergen en stenen en gaten spuwen die bergen horizontaal water uit. Een horizontale waterval dus. Helaas alleen te bekijken voor de rijkere onder ons aangezien je dat met een vliegtuigje moest bekijken. Jammer maar helaas. We hebben het wel lekker gehad verder en hebben we dino voetstappen gezien, wat natuurlijk ook super vet is!
Na Broome was het tijd voor Karijini National Park. Dat was weer een hele dag rijden en een heel stuk van de kust af en dus om, maar het scheen het waard te zijn en dat was het ook. De nacht voordat we het national park ingingen hebben we ergens bovenop een berg staan kamperen, wat een uitzichten weer en verder helemaal niemand. Kampvuurtje erbij, stoeltjes erbij, wat wil een mens nog meer.. Karijini zelf had veel Gorges zoals ze dat hier noemen, dat zijn eigenlijk een soort Canyons. Je moet vooral naar beneden kijken in ieder geval ipv naar boven zoals met de meeste mooie dingen. Daar twee heerlijke dagen gehad, veel gelopen en gezwommen bij watervallen. Ik moest maar weer is wat foto’s op facebook zetten want ik merk dat het uitleggen een beetje eentoning wordt (het was allemaal zo mooi hehe).

Na weer een nacht ergens in the middle of nowhere te hebben geslapen en een dag te hebben gereden kwamen we aan in Exmouth. Bij Exmouth is de Nigaloo Reef, dat is de great barrier reef van de westkust zeg maar. Nigaloo reef is veel minder toeristisch dan Great Barrier aangezien er veel minder toeristen op de westkust zijn. Het reef is nog veel minder beschadigd etc. Aan de westkust is er een seizoen dat er whalesharks te zien zijn en je uit de boot mag springen om ermee te zwemmen aangezien het totaal geen gevaarlijke dieren zijn. Natuurlijk waren wij net buiten het seizoen maar hoorden we dat de snorkeltour die dag ervoor er nog wel 1 gezien had en ze hadden ook orca’s gezien! Dat vonden wij de gok wel waard. De volgende dag dus op een snorkeltour gegaan op het geweldige nigaloo reef. We waren amper op zee of de “gewone” walvissen sprongen aan alle kanten het water uit. Wij waren zwaar onder de indruk. Deze beesten worden letterlijk gezien als gewone walvissen want je kon merken dat de begeleiders totaal niet onder de indruk meer waren. Nou wij wel!! Zo gaaf, ze waren zo dichtbij en we waren met zo’n klein groepje op de boot, dat maakt het allemaal net even wat charmanter dan wanneer je met z’n 80en er naar staat te kijken.
Toen we een stuk gingen snorkelen hebben we zoveel mooie dieren gezien. Er zwom zo even een mantaray onder me door, ik schrok me dood, wat een beesten! Ook hebben we zeeschildpadden, 2 soorten haaien (vrij klein), roggen en heel veel mooie visjes gezien. Natuurlijk geen whalesharks en orca’s, maar je kan niet alles hebben in het leven! Het was een super dag en elke cent waard!! Nigaloo reef zelf vond ik minder kleurrijk dan great barrier reef, maar hier zijn wel vettere dieren te spotten!! Ook daar hebben we weer aan het strand gekampeerd (helaas mochten we geen kampvuur maken in dit national park). Eten maken terwijl de zon ondergaat en wakker worden aan het strand gaat niet vervelen!
Verder op de westkust hebben we nog een aantal keer kunnen snorkelen gewoon vanaf het strand en op gave plekken gekrampeerd. Voor de zoveelste keer bijna een kangaroe aangereden. Deze was ZO groot en langzaam, ik moest echt vol op de rem. Oef, net niet geraakt! Ergens anders kwam er ineens iemand over de heuvel/om de hoek aangesjeesd op de verkeerde weghelft. Zowel Melissa als het idiootje konden precies op tijd uitwijken. Toen zat de schrik er ook wel even in zeg.

Voor ons gevoel waren we ineens in Perth. In 2,5 week hadden we totaal 5000 km gereden van Darwin naar Perth, de hoofdstad van de staat western Australia (ook wel gewoon WA). En koud dat het was! We hadden een paar maanden lang in het benauwde 33+ graden noorden van Australië gezeten en in Perth was het maar 23 graden en koude wind. Iedereen liep in korte broek en slippers maar onze lange broek ging voor het eerst in 3 maanden weer aan een ons windjack moest ook van pas komen haha.
De volgende dag zouden we naar Bali vliegen op Melissa haar verjaardag. Helaas bleek na 8 uur vertraging dat het vliegtuig toch niet ging en we de volgende dag terug mochten komen. Leuke 25e verjaardag voor Melis.. NOT! Vlieg nooit met Jetstar!!
Bali was 2 weken lang puur genieten en decadent doen. Bali is natuurlijk veel goedkoper dan Australië dus daar konden we lekker los. In fijne hotels geslapen, 3x per dag uiteten, veel naar het strand etc. Heerlijk. Hadden we echt even nodig.. Een vakantie.. ;-)

Naast Perth ligt een eiland ‘Rottnest Island’ waar je een dag een fiets kan huren en rond kan fietsen. Zo iets simpels kan zo leuk zijn. Het was een beetje Terschelling. Daar hebben we lekker een dagje rond gefietst, de volgende dag gewoon spierpijn want we zitten hier natuurlijk alleen maar in de auto, dus we zijn flink out of shape haha. Rottnest Island is ontdekt door Nederlanders en de schattige minikangaroetjes werden door de Nederlanders aangezien voor ratten dus Rattenest Yland werd het toen genoemd. Deze beestjes leven alleen op dit eiland en zijn ooit uitgeroepen tot meeste blije dier. Ze komen gewoon naar je toe gehupt en kan ze aaien (en mee op de foto), terwijl ze ‘wild’ zijn. Heel leuk, we wilden er bijna 1 meenemen.

Toen we terug kwamen in Perth was het eigenlijk de bedoeling baantjes te zoeken. We merkten alleen dat we niet echt zin hadden nog 2 maanden in een stad te wonen. Geen stad kan toch tippen aan Sydney en thuis wonen we ook al in een stad. We hebben in Australië geleerd de ruimte en natuur te waarderen en wilden daar eigenlijk nog zo lang mogelijk van genieten. Een vriend van ons, die we vorig jaar augustus in Sri Lanka hadden leren kennen (hij begon daar aan zijn 2jarige reis), zat al een tijd in Dunsborough. Een schattig stadje 3 uur rijden ten zuiden van Perth. Dit stadje ligt in een soort baai en op max 15 minuten afstand zijn er talloze gave, niet drukke, strandjes te vinden. Hij dacht ook dat er genoeg werk zou zijn voor ons. Dit klonk ons wel goed in de oren dus wij zijn naar Dunsborough gesjeesd. Deze vriend woont in een huis met een aantal collega’s etc. Hij zou de volgende dag naar Bali vertrekken dus wij konden zo lang in zijn kamer in dit huis. Allemaal super makkelijk geregeld. De jobhunt bleek inderdaad easy breezy! Omdat het hoogseizoen bijna gaat beginnen hier zoeken ze overal extra staff. We konden letterlijk kiezen welk baantje we wilden.
Ik heb gekozen voor een pub (leek me een leuke typische Australische ervaring en ik had in Sydney bij Melis gezien hoe chill het was) en Melis heeft gekozen voor een baan in een super gaaf restaurant aan een meer waar ze heerlijk eten serveren. Verder zijn we samen aangenomen bij een cafe pal aan het strand voor een paar uurtjes per week. Daar willen we werken omdat het kan, foto’s volgen, zo gaaf! Verder heeft Robo (die vriend) een baan voor ons over 2/3 weken in een kids fun park. Zijn manager heeft dit bevestigd. We gaan lekker aan de bak dus al met al. Maar we gaan natuurlijk ook zorgen dat we genoeg tijd hebben om te genieten hier! Het plan is tot nu toe om hier tot eind december te wonen/werken/genieten.
We moeten onze auto ook nog zien te verkopen. Aangezien ze hier doen alsof de verschillende staten bijna verschillende landen zijn kan je hier geen auto verkopen die in victoria geregistreerd staat, wat die van ons is. We gaan nu proberen hem door de western Australia keuring te laten komen (wat nogal een gedoe kan zijn ook al heb je een goede auto zoals wij) en hem dan te laten registreren als WA auto en dan kunnen we hem verkopen. Als dat allemaal loopt, dan vliegen we eind december naar de Filipijnen vanaf Perth en dan 27 januari naar huis vanuit Azië.
Maar plannen zijn er om gewijzigd te worden 
Ik zal ook zsm foto’s in mijn Australië album zetten op facebook. Dan krijgen jullie iets meer beeld van al die mooie dingen 

Groetjes Melissa en Yvette

PS: reacties vinden wij erg leuk :)